Emma z Gurk
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja |
1287 |
| Kanonizacja |
5 stycznia 1938 |
| Wspomnienie |
27 (Niemcy, Słowenia) i 29 czerwca |
| Patronka |
diecezji Gurk, przywoływana w czasie ciąży oraz chorób oczu |
Emma z Gurk, niem. Hemma von Gurk (ur. ok. 980 w Karyntii w Austrii, zm. 27 lub 29 czerwca 1045 w Gurk) – założycielka domów zakonnych w Austrii, święta Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Emma była córką Engelberta Peilensteina związanego z Ludolfingami, czyli tym samym z Henrykiem II późniejszym Królem Niemiec. Emma wcześnie wyszła za mąż za hrabiego Wilhelma Friesach z którym miała dwóch synów. Hrabia Wilhelm był właścicielem kopalni złota i srebra w Friesach i Zeltschach w jednej z nich zginęli dwaj synowie Emmy i Wilhelma (Wilhelm i Hartwig) podczas buntu robotników, który powstał na skutek wcześniej wykonanego wyroku śmierci, podpisanego przez Wilhelma na jednym z robotników. Hrabia Wilhelm wyruszył ze swoim wojskiem w odwecie za śmierć synów, aby stłumić zbuntowanych robotników. Po pokonaniu robotników, skazał na śmierć (dzięki zabiegom Emmy) tylko przywódców, a sam wyruszył w szatach pokutnych do Rzymu, gdzie w drodze powrotnej zmarł.
- Powołanie
Po tych wydarzeniach Emma postanowiła na zawsze oddać się Bogu. Zbudowała na cześć Matki Boskiej Bolesnej w dolinie Gurk żeński klasztor benedyktynek dla 70 zakonnic, a obok zbudowała drugi klasztor dla 20 mnichów na potrzeby odprawiania mszy świętych. Resztę swoich pieniędzy przeznaczyła na ufundowanie wielu kościołów, a sama wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru w Gurk, gdzie przeżyła jeszcze trzy lata na modlitwie.
Kult[edytuj | edytuj kod]
Po śmierci przypisywano jej wiele uzdrowień, przybywało wiele pielgrzymek do grobu. W 1174 roku jej szczątki zostały przeniesione do nowej krypty (powstałej w XII wieku) w Gurk, gdzie relikwie przechowywane są do dnia dzisiejszego.
W 1988 roku przy jej krypcie modlił się Jan Paweł II oraz odprawił w katedrze Mszę Świętą, w której uczestniczyło 80 000 wiernych[1].
- Beatyfikacja i kanonizacja
Emma z Gurk została beatyfikowana na początku 1287 roku, przez Honoriusza IV[potrzebny przypis].
Jej proces kanonizacyjny rozpoczął się w 1466 roku, ale dopiero 5 stycznia 1938 została kanonizowana przez papieża Piusa XI[2].
- Patronat
Emma z Gurk przywoływana jest w trudnych chwilach, głównie w czasie ciąży i w chorobach oczu. Jest patronką diecezji Gurk.
- Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 29 czerwca[3][4], natomiast w Niemczech i Słowenii – 27 czerwca[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katedra Gurk i Sanktuarium św Hemmay, Gurk (niem.)
- ↑ Leksykon świętych.de. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)]. - HEMMA (Emma) von Gurk (Kirchenlexikon, autor: Friedrich Wilhelm Bautz )
- ↑ St. Emma w spirituality (ang.)
- ↑ Żywoty Świętych. [dostęp 2013-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-12)].
- ↑ Hemma von Gurk - Leksykon świętych, Heiligenlexikon (niem.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- św. EMMA z GURK. 2009. [dostęp 2010-04-02]. (pol.).
- Żywot świętej Emmy, wdowy. [dostęp 2010-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 marca 2010)]. (pol.).
- Anton Fritz: Das große Hemma-Buch. Hemma von Friesach-Zeltschach, Markgräfin im Sanntal - Stifterin von Gurk und Admont. Klagenfurt, 1980.
- Irene Maria Prenner-Walzl: Das Leben der Heiligen Hemma von Gurk und dessen künstlerische Ausdeutung im Laufe der Geschichte. (Diplomarbeit) Universität Graz, 1987.
- Josef Till: Hemmas Welt. Hemma von Gurk - ein Frauenschicksal im Mittelalter. Hermagoras/Mohorjeva, Klagenfurt/Celovec, 1999. ISBN 3-85013-634-5.
- Josef Till: Auf Hemmas Spuren. Hermagoras/Mohorjeva, Klagenfurt/Celovec, 2005. ISBN 3-7086-0115-7.
- Peter Günther Tropper (Red.): Hemma von Gurk. (Ausstellungskatalog) Carinthia, Klagenfurt, 1988. ISBN 3-85378-315-5.
- Janos Végh: Die heilige Hemma. Zur Ikonographie der Votivtafel von St. Lambrecht, in: Acta Historiae Artium Academiae Scientiarum Hungaricae XXIV/1978, s. 123-131.
- Gabriele Lamberger: Hemma von Gurk. Die Heilige von Kärnten, Krain und Steiermark. Theaterstück, Saarbrücken, 1957.
- Dolores Viesèr: Hemma von Gurk. Carinthia, Klagenfurt, 1999. ISBN 3-85378-505-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Święta Hemma z Gurk. kath-kirche-kaernten.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-18)]. (niem.).