Eopsaltria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eopsaltria[1]
Swainson, 1832[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – gwizdacz żółty (E. australis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skalinkowate

Podrodzina

gwizdacze

Rodzaj

Eopsaltria

Typ nomenklatoryczny

Motacilla australis Shaw, 1790

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Eopsaltriarodzaj ptaków z rodziny gwizdaczy (Eopsaltriinae) w obrębie rodziny skalinkowatych (Petroicidae). 

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 13,5–17 cm; masa ciała samców 18–28 g, samic 15–24 g[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Eopsaltria (Eupsaltria, Eöpsaltria, Eiopsaltria, Eoepsaltria): gr. εως eōs lub ηως ēōs „świt”; ψαλτρια psaltria „śpiewak”, od ψαλλω psallō „śpiewać, grać na lirze”; w aluzji do głośnych, gwiżdżących nawoływań gwizdacza żółtego które są pierwszymi trelami słyszanymi o świcie[9].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Wariant pisowni Eopsaltria Swainson, 1832.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eopsaltria, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. W. Swainson: Appendix, No. I.: Characters of Genera and Sub-genera hitherto undefined. W: J. Richardson & W. Swainson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America : containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: John Murray, 1831, s. 492. (ang.).
  3. Aves. (Addenda et corrigenda.). W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 9. (łac.).
  4. J. Gould: The birds of Australia. Cz. 3. London: Printed by R. and J. E. Taylor; pub. by the author, 1848, s. ryc. 12 i tekst. (ang.).
  5. G. Hartlaub. R. Titian Peale’s Vögel der „United States Exploring Expedition“ im Auszuge mitgetheilt und mit kritischen Anmerkungen. „Archiv für Naturgeschichte”. 18 (1), s. 132, 1852. (niem.). 
  6. Anonim. Zoologie. „Zeitschrift für die Gesammten Naturwissenschaften”. 5 (1), s. 95, 1855. (niem.). 
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Australasian robins, rockfowl, rockjumpers, Rail-babbler [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-07-05] (ang.).
  8. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Australasian Robins (Petroicidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Eopsaltria, DOI10.2173/bow.petroi2.01 [dostęp 2023-07-05] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  9. The Key to Scientific Names, Eopsaltria [dostęp 2023-07-05].
  10. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Podrodzina: Eopsaltriinae Mathews, 1946 - gwizdacze (wersja: 2020-05-25), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-07-05].