Eosentomon maximum
Eosentomon maximum | |
Tuxen, 1986 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Eosentomon maximum |
Eosentomon maximum – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie "Fauna of New Zealand"[1][2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Długość wyciągniętego ciała 1540 μm (1,54 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 105 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka z dość smukłym połączeniem przednim. Pseudooczka prawie okrągłe z bardzo małą środkową globulą. Przednie stopy ze wszystkimi sensillae z wyjątkiem b′1. Empodium przednich stóp długości 0,8 pazurka. Empodium stóp środkowych i tylnych długości 1/5 pazurka. Kolce stóp tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 4 szczecinki, tergum VII ma 4 przednie, terga XI i X mają po 8 wszystkich, na terga II i III brak jest szczecinki p4′[a], zaś na tergum VII szczecinka p1′[b] przybliżona jest do szczecinki p2[c]. Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus kształtem przypominającym kaczą głowę, elegancko zakrzywionym naprzeciw linii środkowej, wyrostkiem corpus processus z wielkim wcięciem, stylus długim i spiczastym, a wyrostkiem filum processus długim[2].
I | II, III | IV | V, VI | VII | VIII | IX, X | XI | telson | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
terga: | |||||||||
sterna: |
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, znanym wyłącznie z Wyspy Południowej[1][2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 142.
- ↑ a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.