Eparchia brytyjska i irlandzka
51°29′22,6″N 0°16′33,6″W/51,489611 -0,276000 Sobór katedralny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Londyn |
| Data zamknięcia |
2019 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sobór |
Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy i Świętych Carskich Męczenników |
| Biskup diecezjalny |
biskup richmondzki i zachodnioeuropejski Ireneusz (Steenberg) |
| Dane statystyczne | |
| Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
10 |
| Liczba dekanatów |
brak podziału |
| Liczba parafii |
6 |
| Liczba klasztorów |
1 |
Położenie na mapie Wielkiego Londynu  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 51°29′22,6″N 0°16′33,6″W/51,489611 -0,276000
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia brytyjska i irlandzka – historyczna eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, z siedzibą w Londynie. Jej ostatnim ordynariuszem był biskup richmondzki i zachodnioeuropejski Ireneusz (Steenberg), zaś funkcję katedry pełnił sobór Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy i Świętych Carskich Męczenników w Londynie.
W 2019 r. Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji zdecydował o połączeniu eparchii brytyjskiej i irlandzkiej z eparchią genewską i zachodnioeuropejską, tworząc jedną administraturę z katedrą w Londynie[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza placówka duszpasterska Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji w Wielkiej Brytanii powstała w 1926. W wymienionym roku wspólnota parafialna przy cerkwi św. Filipa podzieliła się na zwolenników Cerkwi Zagranicznej i tych, którzy pragnęli pozostać w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[3]. Na początku XXI w. Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji prowadził w Wielkiej Brytanii i Irlandii sześć parafii[3], obsługiwanych przez 10 kapłanów[4] i jeden klasztor, założony w 1954 żeński monaster Zwiastowania w Londynie[3]. W 2015 r. w eparchii działał męski monaster św. Pantelejmona w Clacton-on-Sea[4].
Ordynariusze eparchii[edytuj | edytuj kod]
- Nikodem (Nagajew), 1954–1976[5]
- Konstantyn (Jessienski), 1981–1986[6]
- Marek (Arndt), 1986–2016[7]
- Hilarion (Kapral) (p.o.), 2016–2018[8]
- Ireneusz (Steenberg), 2018–2019
Świątynie i parafie eparchii[4][edytuj | edytuj kod]
- Sobór Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy i Świętych Carskich Męczenników w Londynie
- Cerkiew św. Jana w Colchesterze
- Cerkiew św. Elżbiety Nowomęczennicy w Rake Lane
- Cerkiew św. Jana z Szanghaju i San Francisco w Belfaście
- Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Mettingham
- Cerkiew św. Kolmana w Co. Laois (Irlandia)
Eparchia administrowała ponadto kaplicą w pałacu Buckingham, przeznaczoną dla prawosławnych członków rodziny księcia Filipa[3]. Posiadała dwie placówki misyjne nieposiadające statusu parafii i jedną kaplicę[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Великобританская и Ирландская епархия (РПЦЗ)
- ↑ L’Église russe hors-frontières fusionne ses diocèses de Grande-Bretagne et d’Europe occidentale ⋆ Orthodoxie.com [online], Orthodoxie.com, 1 lipca 2019 [dostęp 2019-07-02] (fr.).
- ↑ a b c d ВЕЛИКОБРИТАНИЯ
- ↑ a b c d Administration. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].
- ↑ Никодим (Нагаев). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ Краткая биография епископа Константина (Ессенского). [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-06)].
- ↑ Марк, архиепископ Берлинско-Германский и Великобританский (РПЦЗ) (Арндт Михаил)
- ↑ Иларион, митрополит Восточно-Американский и Нью-Йоркский, Первоиерарх Русской Зарубежной Церкви (Капрал Игорь Алексеевич)