Epicedium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Epicedium (gr. epikedeion) – literacki utwór żałobny, którego twórcą jest Symonides. Ma określony schemat retoryczny:

  • laudatio - pochwała zalet, zasług zmarłego
  • comploratio - opłakiwanie
  • consolatio - pocieszenie

Może się także wiązać z napomnieniem - exhortatio (np. Tren XIX Jana Kochanowskiego). W epicedium bohaterem może być tylko osoba dorosła, sławna, z określonymi zasługami, bohater (tu występuje znaczna różnica z Trenami Kochanowskiego)[1].

Składniki klasycznego epicedium:

  • wstęp (exordium),
  • pochwała zmarłego (laudatio),
    • pochwała (laudes),
    • ukazanie wielkości straty (iacturae demonstratio),
  • część komploracyjna (comploratio- opłakiwanie),
    • żal (luctos),
    • pocieszenie (consolatio),
    • napomnienie (exhortatio)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Pelc, Jan Kochanowski, Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1980, s. 441, ISBN 83-01-01196-3, OCLC 749535848.
  2. Janusz Pelc, Jan Kochanowski, Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1980, s. 138-139, ISBN 83-01-01196-3, OCLC 749535848.