Epigoni (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Epigoni (gr. Epigonoi „później urodzeni”) – w mitologii greckiej synowie wodzów poległych w wyprawie siedmiu przeciw Tebom. W 10 lat po wyprawie epigoni, dowodzeni przez Adrastosa – jedynego ocalałego z siedmiu, zdobyli i złupili Teby, mszcząc tym samym śmierć ojców.

Należeli do nich:

W znaczeniu historycznym epigoni to następcy diadochów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mekisteus nie był jednym z siedmiu wodzów, ale walczył po ich stronie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]