Erik Lesser

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erik Lesser
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1988
Suhl

Klub

SV Eintracht Frankenhain

Debiut w PŚ

12.03 2010, Kontiolahti (2. miejsce - szt.mieszana)

Pierwsze punkty w PŚ

17.03 2011, Oslo
(40. miejsce - sprint)

Pierwsze podium w PŚ

28.11 2012, Östersund
(3. miejsce - b.indywidualny)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 b.indywidualny
srebro Soczi 2014 sztafeta
brąz Pjongczang 2018 sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Kontiolahti 2015 b. pościgowy
złoto Kontiolahti 2015 sztafeta
srebro Oslo 2016 sztafeta
srebro Östersund 2019 sztafeta
srebro Anterselva 2020 poj.szt. mieszana
brąz Nové Město 2013 sztafeta
brąz Anterselva 2020 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Canmore 2009 sztafeta
brąz Canmore 2009 b.indywidualny
Mistrzostwa Europy
złoto Otepää 2010 sztafeta
złoto Ridnaun 2011 sztafeta
złoto Osrible 2012 sztafeta
srebro Otepää 2010 b. pościgowy
brąz Osrible 2012 b.indywidualny
Puchar Świata (Bieg pościgowy)
3. miejsce
2021/2022

Erik Lesser (ur. 17 maja 1988 w Suhl) – niemiecki biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore w 2009 roku, kiedy zdobył dwa medale. Najpierw zajął trzecie miejsce w biegu indywidualnym, a następnie razem z kolegami z reprezentacji zwyciężył w sztafecie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 marca 2010 roku w Kontiolahti, zajmując drugie miejsce w sztafecie mieszanej. Pierwsze punkty zdobył 17 marca 2011 roku w Oslo, gdzie zajął 40. miejsce w sprincie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 28 listopada 2012 roku w Östersund, kończąc rywalizację w biegu indywidualnym na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie: Francuz Martin Fourcade i Dominik Landertinger z Austrii. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 2014/2015 i 2016/2017, kiedy zajmował 10. miejsce w klasyfikacji generalnej.

W 2013 roku wystartował na mistrzostwach świata w Novym Měscie, razem z Simonem Schemppem, Andreasem Birnbacherem i Arndem Peifferem zdobywając brązowy medal w sztafecie. Był tam też między innymi piąty w biegu masowym. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Kontiolahti zdobył dwa medale. Po zajęciu piątego miejsca w sprincie, w biegu pościgowym wyprzedził wszystkich rywali i zwyciężył. Pozostałe miejsca na podium zajęli Rosjanin Anton Szypulin i Norweg Tarjei Bø. Parę dni później wspólnie z Peifferem, Schemppem i Danielem Böhmem był też najlepszy w sztafecie. Zdobył ponadto srebrne medale w sztafecie podczas mistrzostw świata w Oslo w 2016 roku i rozgrywanych trzy lata później mistrzostw świata w Östersund. Blisko kolejnego medalu był na mistrzostwach świata w Hochfilzen w 2017 roku, gdzie był czwarty w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o podium z Martinem Fourcade'em o 10,9 sekundy.

Dwa medale zdobył również na igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku. W biegu indywidualnym zajął drugie miejsce, rozdzielając na podium Fourcade'a i Rosjanina Jewgienija Garaniczewa. Następnie reprezentacja Niemiec w składzie: Erik Lesser, Daniel Böhm, Arnd Peiffer i Simon Schempp zajęła drugie miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu razem z Peifferem, Schemppem i Benediktem Dollem zajął trzecie miejsce w sztafecie. Był też między innymi czwarty w sztafecie mieszanej i w biegu ze startu wspólnego, w którym w walce o medal lepszy był Emil Hegle Svendsen z Norwegii.

Wygrał także wszystkie konkurencje podczas Pucharu IBU w Ridnaun. Zwyciężył tam w biegu indywidualnym, sprincie oraz biegu pościgowym. Jego trenerem jest niemiecki były biathlonista Peter Sendel.

Jego dziadek, Axel Lesser, reprezentował NRD w biegach narciarskich.

Prywatnie interesuje się piłką nożną. Kibicuje niemieckiemu klubowi FC Erzgebirge Aue.

Po sezonie 2021/2022 zakończył sportową karierę[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zimowe igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2014 Soczi 2. 21. 16. 26. 2. nd.
2018 Pjongczang 9. 11. 11. 4. 3. 4. nd.
2022 Pekin 67. 4. nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2013 Nové Město 34. 12. 14. 5. 3. nd.
2015 Kontiolahti 18. 5. 1. 17. 1. nd.
2016 Oslo 7. 19. 7. 14. 2. nd.
2017 Hochfilzen 4. 37. 28. 21. 4. nd.
2019 Östersund 11. 8. 11. 27. 2. 4.
2020 Anterselva 3. 2.
2021 Pokljuka 66. 7. 7. 7.

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2010 Otepää 4. 6. 2. nd. 1. nd. nd.
2011 Ridnaun 8. 6. 13. nd. 1. nd. nd.
2012 Osrblie 3. 11. 7. nd. 1. nd. nd.

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2008 Ruhpolding 7. 16. 8. nd. nd. nd.
2009 Canmore 3. 11. 11. nd. 1. nd. nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2010/2011 91.
2011/2012 65.
2012/2013 16.
2013/2014 28.
2014/2015 10.
2015/2016 14.
2016/2017 10.
2017/2018 11.
2018/2019 23.
2019/2020 59.
2020/2021 16.
2021/2022 10.

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 28 listopada 2012 Szwecja Östersund Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+0 51:06,4 +21,7 Martin Fourcade
2. 3 marca 2013 Norwegia Oslo Bieg masowy na 15 km 3. 0+1+0+0 40:05,5 +16,8 Ondřej Moravec
3. 15 grudnia 2013 Francja Le Grand-Bornand Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+1+0+0 32:21,2 +37,5 Johannes Thingnes Bø
4. 8 marca 2015 Finlandia Kontiolahti Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+0+0 30:47,9
5. 16 stycznia 2016 Niemcy Ruhpolding Bieg masowy na 15 km 1. 0+0+0+0 40:29,3
6. 19 marca 2016 Rosja Chanty-Mansyjsk Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+1+1 33:43,5 +15.7 Simon Schempp
7. 8 stycznia 2017 Niemcy Oberhof Bieg masowy na 15 km 2. 0+0+0+1 38:31,3 +0,4 Simon Schempp
8. 2 grudnia 2017 Szwecja Östersund Sprint na 10 km 3. 0+1 22:44,3 +3,7 Tarjei Bø
9. 17 grudnia 2017 Francja Le Grand-Bornand Bieg masowy na 15 km 3. 0+0+0+0 36:36,5 +6,2 Martin Fourcade
10. 27 listopada 2020 Finlandia Kontiolahti Bieg indywidualny na 15 km 3. 0+0+0+0 48:57,0 +1:03,6 Sturla Lægreid
11. 6 marca 2022 Finlandia Kontiolahti Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+0 32:55,0 +8,2 Quentin Fillon Maillet
12. 19 marca 2022 Norwegia Oslo Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+0+0 32:03,8

Puchar IBU[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2008/2009 26
2009/2010 5
2010/2011 8
2011/2012 3

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 11 marca 2009 Włochy Ridnaun Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+1+0 59:01,3
2. 13 marca 2009 Włochy Ridnaun Sprint na 10 km 1. 1+0 27:46,9
3. 14 marca 2009 Włochy Ridnaun Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 1+0+0+1 33:40,9
4. 12 grudnia 2009 Włochy Ridnaun Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+0+0+1 57:11,3 +31,2 Daniel Böhm
5. 13 grudnia 2009 Włochy Ridnaun Sprint na 10 km 1. 0+0 26:24,1
6. 10 stycznia 2010 Niemcy Altenberg Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 1+1+1+2 38:00,0 +3,1 Toni Lang
7. 8 stycznia 2011 Czechy Nové Město Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 50:45,5
8. 5 lutego 2011 Słowacja Osrblie Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+0+1 53:02,2
9. 6 lutego 2011 Słowacja Osrblie Sprint na 10 km 1. 0+1 29:52,8
10. 7 stycznia 2012 Włochy Forni Avoltri Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 53:24,1
11. 8 stycznia 2012 Włochy Forni Avoltri Sprint na 10 km 1. 0+1 26:24,8
12. 8 marca 2012 Niemcy Altenberg Bieg indywidualny na 20 km 2. 1+1+0+1 54:48,9 +52,2 Siergiej Klaczin
13. 11 marca 2012 Niemcy Altenberg Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+3+1+0 36:06,6

Biegi narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
42. 23 lutego 2014 Rosja Soczi 50 km stylem dowolnym 1:46:55,2 +5:00,6 Rosja Aleksandr Legkow

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trzykrotny medalista olimpijski w biathlonie zakończył karierę. sport.tvp.pl. [dostęp 2022-03-18]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]