Erik Werba

Erik Werba
	; Erik Werba i Raili Kostia, 1960
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1918 ; Baden
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1992 ; Hinterbrühl
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, pedagog, muzykolog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Erik Werba (ur. 23 maja 1918 w Baden, zm. 9 kwietnia 1992 w Hinterbrühl^[1]^[2]) – austriacki pianista, pedagog i muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Akademii Muzycznej w Wiedniu u Oskara Dachsa (fortepian) i Josepha Marxa (kompozycja) oraz muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim u Egona Wellesza, Roberta Lacha i Ericha Schenka, uzyskując dyplom w 1940 roku^[1]^[2]. Działał jako krytyk muzyczny, od 1952 roku był członkiem redakcji Österreichische Musikzeitschrift^[1]. Od 1949 roku był wykładowcą Akademii Muzycznej w Wiedniu^[1]^[2]. Występował jako pianista towarzyszący śpiewakom, dokonał licznych nagrań dla wytwórni Deutsche Grammophon, EMI i Orfeo^[1]. Akompaniował takim artystom jak Irmgard Seefried, Christa Ludwig, Peter Schreier, Edita Gruberová, Nicolai Gedda, Hans Hotter, Kim Borg i Brigitte Fassbaender^[1].

Był autorem prac Joseph Marx (Wiedeń 1954), Hugo Wolf oder der zornige Romantiker (Wiedeń 1971), Erich Marckhl (Wiedeń 1972), Hugo Wolf und seine Lieder (Wiedeń 1984)^[1]^[2]. Zajmował się również kompozycją, napisał m.in. singspiel Trauben für die Kaiserin (wyst. Wiedeń 1949), Sonata notturna na fagot i fortepian (1972), pieśni^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 133. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3899. ISBN 0-02-865571-0.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 133. ISBN 978-83-224-0935-0.

[baker-2] Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3899. ISBN 0-02-865571-0.

[1]

[2]