Ernesto Halffter

Ernesto Halffter
Imię i nazwisko	Ernesto Halffter Escriche
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1905 ; Madryt
Pochodzenie	hiszpańskie
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1989 ; Madryt
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia
	Strona internetowa

Ernesto Halffter Escriche^[1]^[2]^[3] (ur. 16 stycznia 1905 w Madrycie, zm. 5 lipca 1989 tamże^[2]^[3]) – hiszpański kompozytor.

Życiorys

Brat Rodolfa^[1]^[3]. Uczył się gry na fortepianie od matki, w wieku 13 lat pisał już pierwsze własne kompozycje^[1]. Był uczniem Francisco Esbríego i Fernando Embera^[3], a później Adolfo Salazara i Manuela de Falli^[2]^[3]. W 1924 roku został dyrygentem Orquestra Bética de Cámara^[1]^[3]. W 1928 roku poślubił portugalską pianistkę Alicię Cámarę Santos^[3]. Dyrygował też orkiestrą konserwatorium w Sewilli, a w latach 1934–1936 był jego dyrektorem^[1]. Po wybuchu wojny domowej opuścił Hiszpanię, w latach 1936–1960 mieszkał w Lizbonie^[1]^[2]. Od 1942 do 1952 roku był wykładowcą lizbońskiego Instituto Español^[3]. Występował gościnnie jako dyrygent w krajach Europy i Ameryki Południowej^[1]. W 1960 roku wrócił do Hiszpanii i osiadł w Madrycie^[2], gdzie pracował jako doradca muzyczny telewizji hiszpańskiej^[1]^[3]. W 1973 roku został członkiem Królewskiej Akademii Sztuki Pięknych^[1]^[3].

Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Cywilnego Alfonsa X Mądrego (1963)^[4].

Twórczość

W swojej twórczości kontynuował narodowy nurt w muzyce hiszpańskiej, łącząc neoklasyczne tendencje obecne w muzyce europejskiej z elementami iberyjskimi^[1]. Należał do grona bliskich współpracowników Manuela de Falli, po jego śmierci dokończył pozostawioną przez kompozytora w szkicach kantatę sceniczną Atlantyda^[1]^[2]^[3]. Oprócz silnych wpływów de Falli, w muzyce Halfftera widoczne są nawiązania do dorobku Strawinskiego, Ravela, a w późnym okresie twórczości także Poulenca^[1]. Jego własny język muzyczny nie ewoluował, po początkowych sukcesach kompozytor nie wyszedł już poza ustalone formy^[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])

Utwory orkiestrowe

Deux esquisses symphoniques: Paysage mort, La chanson du lanternier (1925)
Sinfonietta D-dur (kilka wersji, 1923–1927)
Nocturno (1928)
Habanera (1931)
Cavatina (1935)
Amanecer en los jardines de España (1937)
Rapsodia portuguesa na fortepian i orkiestrę (1940, nowa wersja 1951)
Fantasie portugaise (1941)
suita Dulcinea (1944)
Koncert gitarowy (1969)

Utwory kameralne

Homenajes na trio smyczkowe (1922)
Sonatina-fantazja na kwartet smyczkowy (1923)
Kwartet smyczkowy (1923)
Preludios románticos na 4 skrzypiec (1924)
Suite de las Doncellas na 4 instrumenty dęte (1932)
Fantasia española na wiolonczelę i fortepian (1953)
Pastorales na flet i klawesyn (1973)

Utwory fortepianowe

Crepúsculos (1918)
Danza de la pastora i Danza de la gitana (1927)
Sonata D-dur (1934)
Espagnolade (1937)
Serenata a Dulcinea (1944)
Preludio y danza (1974)
Tiento na organy (1973)

Utwory wokalno-instrumentalne

Oraciones na chór a cappella (1935)
Automne malade na sopran i 9 instrumentów, słowa Guillaume Apollinaire (1923)
Canticum in memoriam P.P. Johannem XXIII na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1964)
Elegía en memoria de príncipe Pierre de Polignac na chór i orkiestrę (1966)
Dominus pastor meus na głosy solowe, chór i orkiestrę (1967)
Gozos de Nuestra Señora na chór i orkiestrę (1970)

Opera

La muerte de Carmen (przed 1936)

Balety

Sonatina (1928)
El cojo enamorado (1955)
Fantasia galaica (1956)
mimodram Entr’acte (1964)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 17. ISBN 83-224-0453-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1419–1420. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 348. ISBN 0-674-37299-9.
↑ Decreto 133/1963, de 17 de enero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden Civil de Alfonso X el Sabio a don Ernesto Halffter Escriche.. Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado. [dostęp 2020-09-03]. (hiszp.).

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 17. ISBN 83-224-0453-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1419–1420. ISBN 978-0-02-865528-4.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 348. ISBN 0-674-37299-9.

[boe-4] Decreto 133/1963, de 17 de enero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden Civil de Alfonso X el Sabio a don Ernesto Halffter Escriche.. Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado. [dostęp 2020-09-03]. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]