Ernst Vettori urodził się 25 czerwca 1964 roku w Hall in Tirol niedaleko Innsbrucka. Wychowywał się jednak w Absam, gdzie znajdował się jego rodzinny dom. Ojciec Vettoriego uprawiał kombinację norweską, a po zakończeniu kariery został trenerem w tej dyscyplinie. W wieku 14 lat Ernst Vettori zdecydował poświęcić się skokom. Po ukończeniu szkoły podstawowej zgłosił się do 5-letniego gimnazjum w Stams, 50 km od Innsbrucka. Jeszcze przed ukończeniem szkoły Vettori został członkiem reprezentacji Austrii. W 1981 roku zajął 2 miejsce na MŚ juniorów w Schonach im Schwarzwald, a rok później zdobył złoty medal na MŚJ w Murau.[1]
W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 4 stycznia 1981 roku podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku, gdzie zajął 31. miejsce. Nieco ponad miesiąc później, 26 lutego 1981 roku w Chamonix po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ zajmując trzecie miejsce. Trzecie miejsce zajął także dwa dni później, w innej francuskiej miejscowości Saint-Nizier. Wyniki te dały mu 26. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1980/1981. Jego pierwszą duża imprezą seniorską były mistrzostwa świata w Oslo, gdzie zajął. 24 miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Od końca sezonu 1980/1981 do sezonu 1983/1984 włącznie tylko trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na jego trzecim stopniu: raz w 1982, 1983 i 1984 roku. W sezonie 1982/1983Pucharu Świata w lotach był trzynasty, a rok później zajął 11. miejsce. W 1984 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie zajmując indywidualnie 36. miejsce na normalnym obiekcie.
Sezon 1985/1986 rozpoczął od trzynastego miejsca w kanadyjskimThunder Bay, jednak później było tylko lepiej. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu Austriak plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, trzynastokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym pięć zwycięstw. Czwarte miejsce w Oberstdorfie, drugie w Ga-Pa, dziewiąte w Innsbrucku oraz zwycięstwo w Bischofshofen dały mu zwycięstwo w 34. Turnieju Czterech Skoczni. Co więcej zajął trzecie miejsce w nieoficjalnej klasyfikacji generalnej sezonu 1985/1986 w lotach, a w PŚ w skokach uległ tylko FinowiMattiemu Nykänenowi. Dobrą passę Vettori kontynuował w sezonie 1986/1987 ponownie zajmując drugi miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ (tym razem lepszy był NorwegVegard Opaas). Zwyciężył w 35. edycji Turnieju Czterech Skoczni, przy czym nie wygrał żadnego z konkursów: był siódmy w Oberstdorfie i Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz drugi w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, ustępując jedynie Andreasowi Felderowi i Vegardowi Opaasowi, a na normalnym obiekcie był dziesiąty. Na tych samych mistrzostwach Austriacy w składzie: Ernst Vettori, Richard Schallert, Franz Neuländtner i Andreas Felder wywalczyli brązowy medal w konkursie drużynowym.
Podczas igrzysk olimpijskich w Calgary indywidualnie plasował się w trzeciej dziesiątce, a w konkursie drużynowym Austriacy z Vettorim w składzie zajęli piąte miejsce. Rok później, na mistrzostwach świata w Lahti zajął 41. miejsce miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był czternasty. W konkursie drużynowym Austriakom, podobnie jak na igrzyskach w Calgary nie udało się stanąć na podium, zajęli ostatecznie szóste miejsce. W ciągu tych dwóch lat łącznie pięć razy stawał na podium, tylko raz zwyciężając. Znacznie lepiej spisywał się w sezonie 1989/1990, kiedy sześciokrotnie stawał na podium, po dwa razy na każdym jego stopniu co dało mu ponownie drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, lepszy był tylko Ari-Pekka Nikkola z Finlandii. Zajął także 17. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990 roku.
Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 roku przyniosły mu złoty medal wywalczony wspólnie z Heinzem Kuttinem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Felderem w konkursie drużynowym. Indywidualnie na tych samych mistrzostwach zajął ósme miejsce na dużej oraz dziesiąte na normalnej skoczni. Swój największy indywidualny sukces osiągnął jednak na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zwyciężył w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Po pierwszej serii zajmował trzecie miejsce, za swoim rodakiem Martinem Höllwarthem oraz Finem Tonim Nieminenem, jednak w drugiej serii Vettori oddał najdłuższy skok (87,5 m) co pozwoliło mu sięgnąć po złoty medal. Ponadto był piętnasty na dużym obiekcie, a w konkursie drużynowym razem z Heinzem Kuttinem, Martinem Höllwarthem i Andreasem Felderem zdobył srebrny medal. Swoje ostatnie zwycięstwo Vettori odniósł 4 marca 1992 roku w szwedzkimÖrnsköldsvik, a tydzień później w norweskim Trondheim, gdzie zajął trzecie miejsce po raz ostatni w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ. Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Falun w 1993 roku, gdzie razem z Kuttinem, Horngacherem i Andreasem Goldbergerem zdobył brązowy medal. Indywidualnie wystartował tylko w konkursie na normalnej skoczni, w którym uplasował się na jedenastym miejscu. W styczniu 1994 roku podjął decyzję o zakończeniu kariery.
Hall in Tirol, Austria
[edytuj]
Sarajewo
Jens Weißflog
Calgary
Matti Nykänen
Albertville
Oslo
Engelberg
Oberstdorf
Jiří Parma
Val di Fiemme
Falun
Masahiko Harada
