Ernst Vettori (ur. 25 czerwca 1964) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, a także zdobywca medalu Holmenkollen. Od 2010 do 2018 dyrektor skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim.
Jego żoną jest była narciarka alpejska Sieglinde Winkler.
Urodził się 25 czerwca 1964 w Hall in Tirol niedaleko Innsbrucka. Wychowywał się jednak w Absam, gdzie znajdował się jego rodzinny dom. Ojciec Vettoriego uprawiał kombinację norweską, a po zakończeniu kariery został trenerem w tej dyscyplinie. W wieku 14 lat Ernst Vettori zdecydował poświęcić się skokom. Po ukończeniu szkoły podstawowej zgłosił się do 5-letniego gimnazjum w Stams, 50 km od Innsbrucka. Jeszcze przed ukończeniem szkoły został członkiem reprezentacji Austrii. W 1981 zajął 2 miejsce na MŚ juniorów w Schonach im Schwarzwald, a rok później zdobył złoty medal na MŚJ w Murau[1].
W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 4 stycznia 1981 podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku, gdzie zajął 31. miejsce. 26 lutego 1981 w Chamonix po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, zajmując trzecie miejsce. Trzecie miejsce zajął także dwa dni później w Saint-Nizier. Wyniki te dały mu 26. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1980/1981. Jego pierwszą duża imprezą seniorską były mistrzostwa świata w Oslo, gdzie zajął. 24 miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Od końca sezonu 1980/1981 do sezonu 1983/1984 włącznie tylko trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na jego trzecim stopniu: raz w 1982, 1983 i 1984. W sezonie 1982/1983 Pucharu Świata w lotach był trzynasty, a rok później zajął 11. miejsce. W 1984 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując indywidualnie 36. miejsce na normalnym obiekcie.
W sezonie 1984/1985 ośmiokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – 30 grudnia 1984 okazał się najlepszy podczas konkursu w Oberstdorfie. Był następnie dziesiąty w Garmisch-Partenkirchen, trzynasty w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen, co pozwoliło mu zająć czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej 33. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Wygrał także zawody w Engelbergu 17 lutego 1985. Ponadto na mistrzostwach świata w Seefeld wspólnie z Andreasen Felderem, Arminem Koglerem i Güntherem Strannerem wywalczył srebrny medal w konkursie drużynowym. W indywidualnych startach na obu skoczniach zajął piąte miejsce. W tym sezonie odbywały się także mistrzostwa świata w lotach w Planicy, gdzie Vettori zajął 20. miejsce. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej sezonu 1984/1985 zajął trzecie miejsce.
Sezon 1985/1986 rozpoczął od trzynastego miejsca w Thunder Bay. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu Austriak plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, trzynastokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym pięć zwycięstw. Czwarte miejsce w Oberstdorfie, drugie w Ga-Pa, dziewiąte w Innsbrucku oraz zwycięstwo w Bischofshofen dały mu zwycięstwo w 34. Turnieju Czterech Skoczni. Zajął też trzecie miejsce w nieoficjalnej klasyfikacji generalnej sezonu 1985/1986 w lotach, a w PŚ w skokach uległ tylko Mattiemu Nykänenowi. W sezonie 1986/1987 ponownie zajmujął drugi miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ (tym razem lepszy był Vegard Opaas). Zwyciężył w 35. edycji Turnieju Czterech Skoczni, przy czym nie wygrał żadnego z konkursów: był siódmy w Oberstdorfie i Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz drugi w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, ustępując jedynie Andreasowi Felderowi i Vegardowi Opaasowi, a na normalnym obiekcie był dziesiąty. Na tych samych mistrzostwach Austriacy w składzie: Ernst Vettori, Richard Schallert, Franz Neuländtner i Andreas Felder wywalczyli brązowy medal w konkursie drużynowym.
Podczas igrzysk olimpijskich w Calgary indywidualnie plasował się w trzeciej dziesiątce, a w konkursie drużynowym Austriacy z Vettorim w składzie zajęli piąte miejsce. Rok później, na mistrzostwach świata w Lahti zajął 41. miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był czternasty. W konkursie drużynowym Austriakom, podobnie jak na igrzyskach w Calgary nie udało się stanąć na podium i zajęli ostatecznie szóste miejsce. W ciągu tych dwóch lat łącznie pięć razy stawał na podium, tylko raz zwyciężając. W sezonie 1989/1990 sześciokrotnie stawał na podium, po dwa razy na każdym jego stopniu, co dało mu ponownie drugie miejsce w klasyfikacji generalnej (lepszy był tylko Ari-Pekka Nikkola). Zajął także 17. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990.
Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 przyniosły mu złoty medal wywalczony wspólnie z Heinzem Kuttinem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Felderem w konkursie drużynowym. Indywidualnie na tych samych mistrzostwach zajął ósme miejsce na dużej oraz dziesiąte na normalnej skoczni. Swój największy indywidualny sukces osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zwyciężył w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Po pierwszej serii zajmował trzecie miejsce, za Martinem Höllwarthem oraz Tonim Nieminenem, jednak w drugiej serii oddał najdłuższy skok (87,5 m), co pozwoliło mu sięgnąć po złoty medal. Ponadto był piętnasty na dużym obiekcie, a w konkursie drużynowym razem z Heinzem Kuttinem, Martinem Höllwarthem i Andreasem Felderem zdobył srebrny medal. Swoje ostatnie zwycięstwo w PŚ Vettori odniósł 4 marca 1992 w Örnsköldsvik, a tydzień później w Trondheim po raz ostatni w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ (był trzeci). Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Falun w 1993, gdzie razem z Kuttinem, Horngacherem i Andreasem Goldbergerem zdobył brązowy medal. Indywidualnie wystartował tylko w konkursie na normalnej skoczni, w którym uplasował się na jedenastym miejscu. W styczniu 1994 podjął decyzję o zakończeniu kariery.
Łącznie w konkursach Pucharu Świata 54 razy stawał na podium, w tym 15 razy zwyciężał, 18 razy był drugi oraz 21 razy trzeci. W 1991 otrzymał medal Holmenkollen wspólnie z dwoma Norwegami: biegaczem narciarskim Vegardem Ulvangiem i dwuboistą Trondem Einarem Eldenem oraz niemieckim skoczkiem narciarskim Jensem Weißflogiem.
W marcu 2010 roku objął funkcję dyrektora skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim, zastępując na tym stanowisku Toniego Innauera[2]. Z posady tej zrezygnował na początku kwietnia 2018 roku, a zastąpił go Mario Stecher[3].
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurs
|
Wynik
|
Strata
|
Zwycięzca
|
36.
|
12 lutego
|
1984
|
Sarajewo
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
173,2 pkt
|
42,0 pkt
|
Jens Weißflog
|
24.
|
14 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
181,1 pkt
|
48,0 pkt
|
Matti Nykänen
|
28.
|
23 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Skocznia duża indywidualnie
|
176,6 pkt
|
47,4 pkt
|
Matti Nykänen
|
5.
|
24 lutego
|
1988
|
Calgary
|
Skocznia duża drużynowo[4]
|
577,6 pkt
|
56,8 pkt
|
Finlandia
|
1.
|
9 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
222,8 pkt
|
–
|
–
|
2.
|
14 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Skocznia duża drużynowo[5]
|
642,9 pkt
|
1,5 pkt
|
Finlandia
|
15.
|
16 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Skocznia duża indywidualnie
|
190,9 pkt
|
48,6 pkt
|
Toni Nieminen
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurs
|
Wynik
|
Strata
|
Zwycięzca
|
24.
|
21 lutego
|
1982
|
Oslo
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
224,3 pkt
|
25,0 pkt
|
Armin Kogler
|
4.
|
26 lutego
|
1984
|
Engelberg
|
Skocznia duża drużynowo[6]
|
561,0 pkt
|
57,3 pkt
|
Finlandia
|
5.
|
20 stycznia
|
1985
|
Seefeld
|
Skocznia duża indywidualnie
|
219,0 pkt
|
5,2 pkt
|
Per Bergerud
|
2.
|
22 stycznia
|
1985
|
Seefeld
|
Skocznia duża drużynowo[7]
|
579,2 pkt
|
3,8 pkt
|
Finlandia
|
5.
|
26 stycznia
|
1985
|
Seefeld
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
212,5 pkt
|
12,8 pkt
|
Jens Weißflog
|
3.
|
15 lutego
|
1987
|
Oberstdorf
|
Skocznia duża indywidualnie
|
207,0 pkt
|
9,0 pkt
|
Andreas Felder
|
3.
|
17 lutego
|
1987
|
Oberstdorf
|
Skocznia duża drużynowo[8]
|
587,5 pkt
|
46,6 pkt
|
Finlandia
|
10.
|
20 lutego
|
1987
|
Oberstdorf
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
210,2 pkt
|
14,2 pkt
|
Jiří Parma
|
14.
|
20 lutego
|
1989
|
Lahti
|
Skocznia duża indywidualnie
|
180,5 pkt
|
38,0 pkt
|
Jari Puikkonen
|
6.
|
22 lutego
|
1989
|
Lahti
|
Skocznia duża drużynowo[9]
|
606,5 pkt
|
68,5 pkt
|
Finlandia
|
41.
|
26 lutego
|
1989
|
Lahti
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
86,5 pkt
|
28,0 pkt
|
Jens Weißflog
|
8.
|
10 lutego
|
1991
|
Val di Fiemme
|
Skocznia duża indywidualnie
|
199,3 pkt
|
18,2 pkt
|
Franci Petek
|
1.
|
14 lutego
|
1991
|
Val di Fiemme
|
Skocznia duża drużynowo[10]
|
567,6 pkt
|
–
|
–
|
10.
|
16 lutego
|
1991
|
Val di Fiemme
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
210,0 pkt
|
12,9 pkt
|
Heinz Kuttin
|
3.
|
23 lutego
|
1993
|
Falun
|
Skocznia duża drużynowo[11]
|
745,4 pkt
|
76,1 pkt
|
Norwegia
|
11.
|
27 lutego
|
1993
|
Falun
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
207,8 pkt
|
30,0 pkt
|
Masahiko Harada
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurs
|
Wynik
|
Strata
|
Zwycięzca
|
13.
|
2 marca
|
1980
|
Örnsköldsvik
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
215,2 pkt
|
40,0 pkt
|
Steve Collins
|
2.
|
11 lutego
|
1981
|
Schonach im Schwarzwald
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
252,0 pkt
|
12,7 pkt
|
Matti Nykänen
|
1.
|
3 marca
|
1982
|
Murau
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
243,5 pkt
|
–
|
–
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
razem
|
1980/1981 |
– |
– |
2 |
2
|
1981/1982 |
– |
– |
1 |
1
|
1982/1983 |
– |
– |
1 |
1
|
1983/1984 |
– |
– |
1 |
1
|
1984/1985 |
2 |
2 |
4 |
8
|
1985/1986 |
5 |
6 |
2 |
13
|
1986/1987 |
2 |
2 |
4 |
8
|
1987/1988 |
1 |
1 |
2 |
4
|
1988/1989 |
– |
1 |
– |
1
|
1989/1990 |
2 |
2 |
2 |
6
|
1990/1991 |
1 |
1 |
2 |
4
|
1991/1992 |
2 |
3 |
– |
5
|
1992/1993 |
– |
– |
– |
–
|
1993/1994 |
– |
– |
– |
–
|
suma |
15 |
18 |
21 |
54
|
Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr
|
Data
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Nota
|
Pozycja
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
26 lutego 1981
|
Chamonix
|
Tremplin aux Bossons
|
240,1 pkt
|
3.
|
8,0 pkt
|
Roger Ruud
|
2.
|
28 lutego 1981
|
Saint-Nizier
|
Dauphine
|
226,5 pkt
|
3.
|
21,1 pkt
|
Roger Ruud
|
3.
|
23 stycznia 1982
|
Thunder Bay
|
Normal Thunder
|
124,1 pkt
|
3.
|
11,6 pkt
|
Horst Bulau
|
4.
|
28 stycznia 1983
|
Gstaad
|
Mattenschanze
|
246,0 pkt
|
3.
|
4,3 pkt
|
Horst Bulau
|
5.
|
9 marca 1984
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
188,0 pkt
|
3.
|
22,5 pkt
|
Pavel Ploc
|
6.
|
8 grudnia 1984
|
Thunder Bay
|
Normal Thunder
|
224,2 pkt
|
3.
|
20,4 pkt
|
Andreas Felder
|
7.
|
9 grudnia 1984
|
Thunder Bay
|
Big Thunder
|
222,1 pkt
|
3.
|
11,1 pkt
|
Pavel Ploc
|
8.
|
15 grudnia 1984
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-120
|
225,5 pkt
|
3.
|
7,7 pkt
|
Andreas Felder
|
9.
|
30 grudnia 1984
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
235,4 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
10.
|
13 lutego 1985
|
Sankt Moritz
|
Olympiaschanze
|
225,0 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
11.
|
17 lutego 1985
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
229,0 pkt
|
2.
|
2,5 pkt
|
Jens Weißflog
|
12.
|
8 marca 1985
|
Falun
|
Lugnet
|
221,2 pkt
|
3.
|
6,2 pkt
|
Andreas Felder
|
13.
|
24 marca 1985
|
Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 A
|
225,3 pkt
|
2.
|
0,6 pkt
|
Matti Nykänen
|
14.
|
8 grudnia 1985
|
Thunder Bay
|
Big Thunder
|
226,1 pkt
|
3.
|
1,0 pkt
|
Primož Ulaga
|
15.
|
15 grudnia 1985
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-90
|
223,8 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Franz Neuländtner
|
16.
|
1 stycznia 1986
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
211,5 pkt
|
2.
|
1,3 pkt
|
Pavel Ploc
|
17.
|
6 stycznia 1986
|
Bischofshofen
|
Paul-Ausserleitner-Schanze
|
224,2 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
18.
|
11 stycznia 1986
|
Harrachov
|
Čerťák
|
211,2 pkt
|
2.
|
13,0 pkt
|
Matti Nykänen
|
19.
|
12 stycznia 1986
|
Liberec
|
Ještěd
|
103,5 pkt
|
2.
|
6,6 pkt
|
Piotr Fijas
|
20.
|
19 stycznia 1986
|
Oberwiesenthal
|
Fichtelbergschanzen
|
213,8 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
21.
|
26 stycznia 1986
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
197,9 pkt
|
2.
|
35,4 pkt
|
Matti Nykänen
|
22.
|
16 lutego 1986
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
359,0 pkt
|
2.
|
2,5 pkt
|
Andreas Felder
|
23.
|
21 lutego 1986
|
Gstaad
|
Mattenschanze
|
222,8 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
24.
|
1 marca 1986
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
212,6 pkt
|
3.
|
13,1 pkt
|
Matti Nykänen
|
25.
|
16 marca 1986
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
227,5 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
26.
|
24 marca 1986
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
242,3 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
27.
|
13 grudnia 1986
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-120
|
221,4 pkt
|
2.
|
2,1 pkt
|
Vegard Opaas
|
28.
|
14 grudnia 1986
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-90
|
241,2 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
29.
|
4 stycznia 1987
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
222,6 pkt
|
3.
|
3,8 pkt
|
Primož Ulaga
|
30.
|
6 stycznia 1987
|
Bischofshofen
|
Paul-Ausserleitner-Schanze
|
105,1 pkt
|
2.
|
4,6 pkt
|
Tuomo Ylipulli
|
31.
|
11 stycznia 1987
|
Szczyrbskie Jezioro
|
MS 1970 A
|
194,1 pkt
|
3.
|
18,0 pkt
|
Ulf Findeisen
|
32.
|
14 stycznia 1987
|
Oberwiesenthal
|
Fichtelbergschanzen
|
224,6 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
33.
|
1 marca 1987
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
214,2 pkt
|
3.
|
7,5 pkt
|
Matti Nykänen
|
34.
|
20 marca 1987
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
223,4 pkt
|
3.
|
7,1 pkt
|
Vegard Opaas
|
35.
|
5 grudnia 1987
|
Thunder Bay
|
Normal Thunder
|
220,9 pkt
|
3.
|
29,3 pkt
|
Matti Nykänen
|
36.
|
17 stycznia 1988
|
Gallio
|
Trampolino di Pakstall
|
218,2 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
37.
|
26 marca 1988
|
Planica
|
Srednija Velikanka
|
215,1 pkt
|
3.
|
10,6 pkt
|
Primož Ulaga
|
38.
|
17 stycznia 1988
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-120
|
223,5 pkt
|
2.
|
5,0 pkt
|
Jan Boklöv
|
39.
|
11 grudnia 1988
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-90
|
221,2 pkt
|
2.
|
0,3 pkt
|
Vegard Opaas
|
40.
|
9 grudnia 1989
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-120
|
234,0 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
41.
|
10 grudnia 1989
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-90
|
229,1 pkt
|
2.
|
7,5 pkt
|
Ari-Pekka Nikkola
|
42.
|
16 grudnia 1989
|
Sapporo
|
Miyanomori
|
228,3 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
43.
|
4 stycznia 1990
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
222,0 pkt
|
3.
|
5,0 pkt
|
Ari-Pekka Nikkola
|
44.
|
7 lutego 1990
|
Sankt Moritz
|
Olympiaschanze
|
217,9 pkt
|
3.
|
0,7 pkt
|
František Jež
|
45.
|
18 lutego 1990
|
Predazzo
|
Trampolino Dal Ben K-120
|
200,5 pkt
|
2.
|
11,0 pkt
|
František Jež
|
46.
|
2 grudnia 1990
|
Lake Placid
|
MacKenzie Intervale K-120
|
177,2 pkt
|
3.
|
24,0 pkt
|
André Kiesewetter
|
47.
|
6 stycznia 1991
|
Bischofshofen
|
Paul-Ausserleitner-Schanze
|
218,7 pkt
|
2.
|
7,1 pkt
|
Andreas Felder
|
48.
|
10 marca 1991
|
Falun
|
Lugnet
|
217,3 pkt
|
3.
|
7,1 pkt
|
Mikael Martinsson
|
49.
|
17 marca 1991
|
Oslo
|
Holmenkollbakken
|
233,6 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
50.
|
2 grudnia 1991
|
Thunder Bay
|
Big Thunder
|
239,0 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
51.
|
29 lutego 1992
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
232,2 pkt
|
2.
|
2,7 pkt
|
Toni Nieminen
|
52.
|
4 marca 1992
|
Örnsköldsvik
|
Paradiskullen
|
219,6 pkt
|
1.
|
–
|
–
|
53.
|
8 marca 1992
|
Trondheim
|
Granåsen
|
208,0 pkt
|
2.
|
3,2 pkt
|
Heinz Kuttin
|
54.
|
11 marca 1992
|
Trondheim
|
Granåsen
|
187,8 pkt
|
2.
|
43,5 pkt
|
Toni Nieminen
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sylwetka Vettoriego na Skokinarciarskie.pl (pol.)
- ↑ ÖSV: Ernst Vettori folgt Toni Innauer (niem.). orf.at. [dostęp 2017-01-19].
- ↑ Mario Stecher new sports director in Austria (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2018-04-07].
- ↑ Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Günther Stranner, Andreas Felder
- ↑ Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Martin Höllwarth, Andreas Felder
- ↑ Skład drużyny: Armin Kogler, Richard Schallert, Ernst Vettori, Andreas Felder
- ↑ Skład drużyny: Andreas Felder, Armin Kogler, Günther Stranner, Ernst Vettori
- ↑ Skład drużyny: Ernst Vettori, Richard Schallert, Franz Neuländtner, Andreas Felder
- ↑ Skład drużyny: Andreas Felder, Werner Haim, Ernst Vettori, Franz Neuländtner
- ↑ Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Stefan Horngacher, Andreas Felder
- ↑ Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
- ↑ Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013) (niem.). sportministerium.at. s. 66. [dostęp 2014-02-11].
Wyróżnieni Medalem Holmenkollen |
---|
- 1895: Viktor Thorn
- 1897: Asbjørn Nilssen
- 1899: Paul Braaten, Robert Pehrson
- 1901: Aksel Refstad
- 1903: Karl Hovelsen
- 1904: Harald Smith
- 1905: Jonas Holmen
- 1907: Per Bakken
- 1908: Einar Kristiansen
- 1909: Thorvald Hansen
- 1910: Lauritz Bergendahl
- 1911: Otto Tangen, Knut Holst
- 1912: Olav Bjaaland
- 1914: Johan Kristoffersen
- 1915: Sverre Østbye
- 1916: Lars Høgvold
- 1918: Hans Horn, Jørgen Hansen
- 1919: Thorleif Haug, Otto Aasen
- 1923: Thoralf Strømstad
- 1924: Harald Økern, Johan Grøttumsbråten
- 1925: Einar Landvik
- 1926: Jacob Tullin Thams
- 1927: Hagbart Haakonsen, Einar Lindboe
- 1928: Torjus Hemmestveit, Mikkjel Hemmestveit
- 1931: Hans Vinjarengen, Ole Stenen
- 1934: Oddbjørn Hagen
- 1935: Arne Rustadstuen
- 1937: Olaf Hoffsbakken, Birger Ruud, Martin Peder Vangli
- 1938: Reidar Andersen, Johan R. Henriksen
- 1939: Sven Selånger, Lars Bergendahl, Trygve Brodahl
- 1940: Oscar Gjøslien, Annar Ryen
- 1947: Elling Rønes
- 1948: Asbjørn Ruud
- 1949: Sigmund Ruud
- 1950: Olav Økern
- 1951: Simon Slåttvik
- 1952: Stein Eriksen, Torbjørn Falkanger, Heikki Hasu, Nils Karlsson
- 1953: Magnar Estenstad
- 1954: Martin Stokken
- 1955: Haakon VII Norweski, Hallgeir Brenden, Veikko Hakulinen, Sverre Stenersen
- 1956: Borghild Niskin, Arnfinn Bergmann, Arne Hoel
- 1957: Eero Kolehmainen
- 1958: Inger Bjørnbakken, Håkon Brusveen
- 1959: Gunder Gundersen
- 1960: Helmut Recknagel, Sixten Jernberg, Sverre Stensheim, Tormod Knutsen
- 1961: Harald Grønningen
- 1962: Toralf Engan
- 1963: Alewtina Kołczina, Pawieł Kołczin, Astrid Sandvik, Torbjørn Yggeseth
- 1964: Veikko Kankkonen, Eero Mäntyranta, Georg Thoma, Halvor Næs
- 1965: Arto Tiainen, Bengt Eriksson, Arne Larsen
- 1967: Toini Gustafsson, Ole Ellefsæter
- 1968: Olaf V Norweski, Assar Rönnlund, Gjermund Eggen, Bjørn Wirkola
- 1969: Odd Martinsen
- 1970: Pål Tyldum
- 1971: Marjatta Kajosmaa, Berit Mørdre Lammedal, Reidar Hjermstad
- 1972: Rauno Miettinen, Magne Myrmo
- 1973: Einar Bergsland, Ingolf Mork, Franz Keller
- 1974: Juha Mieto
- 1975: Gerhard Grimmer, Oddvar Brå, Ivar Formo
- 1976: Ulrich Wehling
- 1977: Helena Takalo, Hilkka Kuntola, Walter Steiner
- 1979: Ingemar Stenmark, Erik Håker, Raisa Smietanina
- 1980: Thomas Wassberg
- 1981: Johan Sætre
- 1983: Berit Aunli, Tom Sandberg
- 1984: Lars Erik Eriksen, Jacob Vaage, Armin Kogler
- 1985: Anette Bøe, Per Bergerud, Gunde Svan
- 1986: Brit Pettersen
- 1987: Matti Nykänen, Hermann Weinbuch
- 1989: Marja-Liisa Kirvesniemi
- 1991: Vegard Ulvang, Trond Einar Elden, Ernst Vettori, Jens Weißflog
- 1992: Jelena Välbe
- 1993: Emil Kvanlid
- 1994: Lubow Jegorowa, Władimir Smirnow, Espen Bredesen
- 1995: Kenji Ogiwara
- 1996: Manuela Di Centa
- 1997: Bjarte Engen Vik, Stefania Belmondo, Bjørn Dæhlie
- 1998: Fred Børre Lundberg, Łarisa Łazutina, Aleksiej Prokurorow, Harri Kirvesniemi
- 1999: Kazuyoshi Funaki
- 2001: Adam Małysz, Bente Skari, Thomas Alsgaard
- 2003: Felix Gottwald, Ronny Ackermann
- 2004: Julija Czepałowa
- 2005: Andrus Veerpalu
- 2007: Simon Ammann, Frode Estil, Odd-Bjørn Hjelmeset, Harald V Norweski, Sonja (królowa Norwegii)
- 2010: Marit Bjørgen
- 2011: Janne Ahonen, Ole Einar Bjørndalen, Michael Greis, Andrea Henkel
- 2012: Magdalena Neuner, Emil Hegle Svendsen
- 2013: Tora Berger, Martin Fourcade, Therese Johaug, Gregor Schlierenzauer
- 2014: Darja Domraczewa, Eric Frenzel, Magnus Moan, Thomas Morgenstern
- 2015: Eldar Rønning, Anette Sagen, Anders Bardal, Kamil Stoch
- 2016: Noriaki Kasai, Tarjei Bø
- 2017: Marie Dorin Habert, Sara Takanashi
- 2018: Astrid (księżniczka Norwegii), Charlotte Kalla, Kaisa Mäkäräinen, Hannu Manninen
|
|
Mistrzowie Austrii w skokach narciarskich |
---|
Indywidualnie |
|
---|
Skocznia normalna indywidualnie |
|
---|
Skocznia duża indywidualnie |
|
---|
Skocznia normalna drużynowo |
- 2010: Tyrol (Kofler, Poppinger, Fettner, Schlierenzauer)
- 2011: Styria (Schabereiter, Loitzl, Pfannenstill, Zauner)
- 2012: Górna Austria (Diethart, S.Hayböck, M.Hayböck, Schiffner)
- 2013
- 2014
- 2015: Górna Austria (Schiffner, Steiner, Diethart, M.Hayböck)
- 2016: Tyrol (Kofler, Tollinger, Aigner, Fettner)
- 2017
- 2018
- 2019
|
---|
|