Esacus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Esacus[1]
Lesson, 1831[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kulon wielkodzioby (E. recurvirostris)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

siewkowce

Parvordo

Chionida

Nadrodzina

Chionoidea

Rodzina

kulony

Rodzaj

Esacus

Typ nomenklatoryczny

Oedicnemus recurvirostris Cuvier

Synonimy
Gatunki
  • E. recurvirostris
  • E. magnirostris
Zasięg występowania
Mapa występowania

     E. magnirostris

     E. recurvirostris

Esacusrodzaj ptaków z rodziny kulonów (Burhinidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji (Iran, Chińska Republika Ludowa (włącznie z Hajnanem), Pakistan, Indie, Sri Lanka, Nepal, Bhutan, Bangladesz, Mjanma, Laos, Wietnam, Kambodża, Tajlandia, Malezja, Singapur, Filipiny, Brunei, Indonezja i Timor Wschodni), w Australii oraz Oceanii (Wyspy Salomona, Vanuatu i Nowa Kaledonia)[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 41,5–57 cm, rozpiętość skrzydeł 90–100 cm; masa ciała 790–1130 g[9].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Esacus: gr. αισακος aisakos „niezidentyfikowany ptak”, później wiązany z rudzikiem (sic), siewkami lub kormoranami (w mitologii greckiej Ajsakos (łac. Aesacus), książę Troi i syn Priama, spowodował śmierć nimfy Hesperii, po czym popełnił samobójstwo, aby dzielić z nią wieczność i został przemieniony w długoszyją i długonogą siewkę; inna wersja mitu mówi, że poślubił Sterope i załamany jej przedwczesną śmiercią, rzucił się do morza, przeradzając się w kormorana)[10].
  • Carvanaca (Carvanica, Carvanacus): nazwa Kărwānăk, Carvának lub Carbának oznaczająca w hindi kulona[11]. Gatunek typowy: Carvanaca grisea Hodgson, 1837 (= Oedicnemus recurvirostris Cuvier, 1829)
  • Pseudops: gr. ψευδος pseudos „fałszywy, inny”; ωψ ōps, ωπος ōpos „oblicze”[12]. Nowa, klasyczna nazwa dla Carvanaca Hodgson, 1837.
  • Orthorhamphus: gr. ορθος orthos „prosty”; ῥαμφος rhamphos „dziób”[13]. Gatunek typowy: Oedicnemus magnirostris Vieillot, 1818.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[14]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Carvanaca Hodgson, 1837.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Esacus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. R.-P. Lesson: Traité d'ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d'oiseaux : ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. T. 1. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 547. (fr.).
  3. B.H. Hodgson. Additions to the Ornithology of Népal. „Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 5, s. 775, 1836. (ang.). 
  4. B.H. Hodgson. Classical terminology of Natural History. „Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 10 (1), s. 27, 1841. (ang.). 
  5. E. Blyth. Report from the Curator. „Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 11 (2), s. 788, 1842. (ang.). 
  6. L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Sumptibus Jent et Gassman, 1846, s. 9. (łac.).
  7. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. 24, 25. (niem.).
  8. T. Salvadori. Catalogo sistematico degli uccelli di Borneo. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 5, s. 312, 1874. (wł.). 
  9. a b R.A. Hume: Family Burhinidae (Thick-knees). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 363. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  10. Jobling 2021 ↓, s. Esacus.
  11. Jobling 2021 ↓, s. Carvanaca.
  12. Jobling 2021 ↓, s. Pseudops.
  13. Jobling 2021 ↓, s. Orthorhamphus.
  14. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Burhinidae Mathews, 1912 (1840) - kulony - Thick-knees (Wersja: 2016-04-26). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-01-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).