Esad Mekuli
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1916 Plav (Czarnogóra) | |
| Data i miejsce śmierci | 6 sierpnia 1993 Prisztina (Jugosławia) | |
| Narodowość | albańska | |
| Język | albański | |
| Alma Mater | Uniwersytet w Belgradzie | |
| Dziedzina sztuki | poezja, powieść | |
| Ważne dzieła | ||
|
Për ty | ||
Esad Mekuli - (ur. 17 grudnia 1916 r. w Plavie w Czarnogórze, zm. 6 sierpnia 1993 roku w Prisztinie) - albański pisarz, tłumacz i publicysta.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn duchownego muzułmańskiego. Uczył się początkowo w szkole serbskiej w Plav, a następnie w gimnazjum Pejë i w Prizrenie. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia weterynaryjne na Uniwersytecie w Belgradzie. Już w okresie studiów pisał do czasopisma Beogradski student, potem także do innych czasopism jak belgradzki Venac czy zagrzebska Mladost. W roku 1940 został uwięziony przez władze jugosłowiańskie. Więzienie opuścił na mocy amnestii 2 kwietnia 1941 roku. Po uwolnieniu pracował jako weterynarz wojskowy w Peji. W tym czasie działał w ruchu oporu, pisząc teksty do nielegalnie wydawanego pisma Lirija. W 1942 roku został ponownie aresztowany, za działalność w ruchu oporu i uwięziony w Sheremeti.
Po uwolnieniu w 1943 roku podjął współpracę z wydawanym przez ruch oporu czasopismem Lirija (Wolność). Po zakończeniu wojny pracował jako redaktor w czasopiśmie Rilindja, a później założył pismo literackie Jeta e Re (Nowe życie), którym kierował do 1971 r. Pisywał także do innych pism albańskojęzycznych w Kosowie i w Macedonii, a także do najbardziej znanych czasopism wydawanych w Jugosławii - Borby i Politiki. Był pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Pisarzy Kosowa, jak też założycielem Akademii Nauk i Sztuk Kosowa. W latach 1975-1979 był jej przewodniczącym. W 1959 roku obronił pracę doktorską z weterynarii na Uniwersytecie Belgradzkim. Był członkiem korespondencyjnym Jugosłowiańskiej Akademii Nauk.
Jako poeta zadebiutował późno, wydając pierwszy tomik w wieku 40 lat. Oprócz pisania powieści i utworów poetyckich zajmował się także translatorstwem. Na jego koncie znalazło się 18 przekładów na język albański, m.in dzieł Petara Njegośa, a także przekłady literatury albańskiej na język serbski.
Był członkiem zagranicznym Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk.
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
- 1955: Për ty (Dla ciebie) – Prishtinë
- 1966: Dita e re (Nowy dzień) – Prishtinë
- 1971: Avsha Ada
- 1973: Vjersha (Wiersze)
- 1981: Brigjet (Wybrzeża) - Prishtinë
- 1984: Rini e kuqe – (Czerwona młodość) Prishtinë
- 1986: Në mes të dashurisë dhe urrejtjes (Między miłością, a nienawiścią) – Tiranë
- 1989: Dita që nuk shuhet (Światło, które nie gaśnie) – Prishtinë
Tłumaczenia polskie[edytuj | edytuj kod]
- Popullit tim (Mojemu narodowi), Pa titull (Bez tytułu), [w:] Tylko Itaka pozostanie. Antologia poezji albańskiej i polskiej XX wieku, przeł. M.Saneja, Warszawa 1993.
