Przejdź do zawartości

Esat Pasza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Esat Pasza
Ilustracja
Esat Pasza (1915)
ferik-i evvel ferik-i evvel
Data i miejsce urodzenia

18 października 1862
Janina

Data i miejsce śmierci

2 listopada 1952
Stambuł

Przebieg służby
Lata służby

do 1919

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego

Armia Osmańska

Główne wojny i bitwy

wojna grecko-turecka (1897)

I wojna bałkańska

I wojna światowa

Późniejsza praca

minister marynarki wojennej (1920)

Esat Pasza lub Mehmet Esat Bülkat (ur. 18 października 1862 w Janinie, zm. 2 listopada 1952 w Stambule) – osmański generał, w 1920 roku minister marynarki wojennej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Janinie[1]. W 1887 roku ukończył studia w Osmańskiej Akademii Wojskowej w Konstantynopolu, następnie kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego w tymże mieście[2][3]. W latach 1890-1894, za zgodą władz osmańskich, kontynuował naukę w Niemczech[3]; w tym czasie stacjonował w niemieckich jednostkach wojskowych, uzyskał także obywatelstwo niemieckie[1].

Po powrocie do Imperium Osmańskiego został członkiem sztabu generalnego armii oraz asystentem Goltza Paszy[1], rok później został profesorem Osmańskiej Akademii Wojskowej[2][3].

Podczas wojny z Grecją był szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty[2][1]. 27 czerwca 1907 roku pełnił obowiązki dowódcy lub wicedowódcy 3 Armii[1]. Zaangażował się w działalność Komitetu Jedności i Postępu, a 10 sierpnia 1908 roku został mianowany szefem sztabu 4 Armii, natomiast 13 kwietnia następnego roku objął funkcję zastępcy szefa sztabu generalnego; zrezygnował z tej funkcji w związku z degradacją, która miała miejsce 22 września tegoż roku[1]. W 1911 roku został powołany na stanowisko dowódcy stacjonującej na półwyspie Gallipoli 5 Dywizji Piechoty, następnie dowodził nad 2 Korpusem w Tekirdağ[2], był także wicedowódcą 1 Korpusu[1].

W 1912 roku został przydzielony do 23 Dywizji Piechoty stacjonującej w Janinie, jeszcze w tym samym roku został dowódcą nowo utworzonego korpusu broniącego Janiny przed siłami greckimi podczas I wojny bałkańskiej[2][1]. Poddał się 6 marca 1913 roku, do 2 grudnia tegoż roku pozostał jeńcem wojennym[2][1]. Po powrocie do Imperium Osmańskiego objął dowództwo nad 3 Korpusem[3], który w trakcie I wojny światowej brał udział w bitwie o Gallipoli[2][1]. 5 listopada 1915 roku Esat Pasza objął dowództwo nad 1 Armią, a 22 czerwca 1918 roku został głównodowodzącym 3 Armii[2].

22 listopada 1919 roku przeszedł na emeryturę[3], a w roku 1920 pełnił funkcję ministra marynarki wojennej[2][1]. Nie kontynuował działalności politycznej, natomiast został członkiem zarządu jednego z towarzystw ubezpieczeniowych w Stambule[1]. Zmarł 2 listopada 1952 roku w Stambule[3], jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Karacaahmet w tymże mieście[1].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Miał brata Wehiba, również wojskowego[1].

Żonaty z Esmą Asime Hanım, z którą miał córkę[1].

  1. Degradacja w 1909 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u ESAD (BÜLKAT) PAŞA. canakkalesavaslariansiklopedisi.com. (tur.).
  2. a b c d e f g h i j k Mesut Uyar: Pasha, Esat. encyclopedia.1914-1918-online.net. (ang.).
  3. a b c d e f Esat Paşa (Bülkat). turkeyswar.com. [dostęp 2006-12-15]. (ang.).