Esat Pasza
Esat Pasza lub Mehmet Esat Bülkat (ur. 18 października 1862 w Janinie, zm. 2 listopada 1952 w Stambule) – osmański generał, w 1920 roku minister marynarki wojennej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Janinie[1]. W 1887 roku ukończył studia w Osmańskiej Akademii Wojskowej w Konstantynopolu, następnie kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego w tymże mieście[2][3]. W latach 1890-1894, za zgodą władz osmańskich, kontynuował naukę w Niemczech[3]; w tym czasie stacjonował w niemieckich jednostkach wojskowych, uzyskał także obywatelstwo niemieckie[1].
Po powrocie do Imperium Osmańskiego został członkiem sztabu generalnego armii oraz asystentem Goltza Paszy[1], rok później został profesorem Osmańskiej Akademii Wojskowej[2][3].
Podczas wojny z Grecją był szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty[2][1]. 27 czerwca 1907 roku pełnił obowiązki dowódcy lub wicedowódcy 3 Armii[1]. Zaangażował się w działalność Komitetu Jedności i Postępu, a 10 sierpnia 1908 roku został mianowany szefem sztabu 4 Armii, natomiast 13 kwietnia następnego roku objął funkcję zastępcy szefa sztabu generalnego; zrezygnował z tej funkcji w związku z degradacją, która miała miejsce 22 września tegoż roku[1]. W 1911 roku został powołany na stanowisko dowódcy stacjonującej na półwyspie Gallipoli 5 Dywizji Piechoty, następnie dowodził nad 2 Korpusem w Tekirdağ[2], był także wicedowódcą 1 Korpusu[1].
W 1912 roku został przydzielony do 23 Dywizji Piechoty stacjonującej w Janinie, jeszcze w tym samym roku został dowódcą nowo utworzonego korpusu broniącego Janiny przed siłami greckimi podczas I wojny bałkańskiej[2][1]. Poddał się 6 marca 1913 roku, do 2 grudnia tegoż roku pozostał jeńcem wojennym[2][1]. Po powrocie do Imperium Osmańskiego objął dowództwo nad 3 Korpusem[3], który w trakcie I wojny światowej brał udział w bitwie o Gallipoli[2][1]. 5 listopada 1915 roku Esat Pasza objął dowództwo nad 1 Armią, a 22 czerwca 1918 roku został głównodowodzącym 3 Armii[2].
22 listopada 1919 roku przeszedł na emeryturę[3], a w roku 1920 pełnił funkcję ministra marynarki wojennej[2][1]. Nie kontynuował działalności politycznej, natomiast został członkiem zarządu jednego z towarzystw ubezpieczeniowych w Stambule[1]. Zmarł 2 listopada 1952 roku w Stambule[3], jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Karacaahmet w tymże mieście[1].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- binbaşı (1894)[1]
- kaymakam (1895)[1]
- miralay (1897)[1]
- mirliva (1901)[2][1]
- ferik (1906)[2][1][a]
- ferik-i evvel (1918)[1]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Miał brata Wehiba, również wojskowego[1].
Żonaty z Esmą Asime Hanım, z którą miał córkę[1].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Degradacja w 1909 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- Urodzeni w 1862
- Zmarli w 1952
- Generałowie Imperium Osmańskiego
- Tureccy ministrowie
- Ludzie urodzeni w Janinie
- Pochówki w Turcji
- Żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego
- Uczestnicy I wojny światowej (Imperium Osmańskie)
- Jeńcy wojenni
- Więźniowie w Grecji
- Absolwenci uczelni wojskowych
- Absolwenci uczelni w Niemczech
- Absolwenci uczelni w Stambule
- Wykładowcy uczelni w Turcji