Estakada Generała Stanisława Maczka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Estakada Generała Stanisława Maczka
{{{alt zdjęcia}}}
Widok na podpory i przęsła estakady podczas budowy
Poprzednie nazwy

Wiadukt nr 21 w Skomielnej Białej

Długość całkowita

1023,67 m

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Skomielna Biała

Podstawowe dane
Przeszkoda

Obniżenie terenu

Szerokość:
• całkowita


15,40 + 14,60 m

Liczba przęseł

12

Rozpiętość przęseł

56 + 4x70 + 90 + 2x140 + 90 + 2x70 + 56

Data budowy

2017 – 2019

Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Estakada Generała Stanisława Maczka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Estakada Generała Stanisława Maczka”
Ziemia49°38′00,62″N 19°54′52,17″E/49,633506 19,914492

Estakada Generała Stanisława Maczka (w trakcie budowy Wiadukt nr 21 w Skomielnej Białej) – wiadukt w Skomielnej Białej przeprowadzający drogę ekspresową S7 nad obniżeniem terenu. W 2022 decyzją Rady Gminy Lubień estakada otrzymała im. gen. Stanisława Maczka[1], upamiętniając stoczoną pod jego dowództwem na tym obszarze Bitwę pod Jordanowem.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Wiadukt składa się z dwóch równoległych, niezależnych konstrukcji pod dwie jezdnie drogi ekspresowej. Na każdym pomoście znajdują się dwa pasy ruchu i pas awaryjny (z rezerwą pod trzeci pas). Rozpiętości teoretyczne najdłuższych przęseł wynoszą 140 m. Konstrukcję można podzielić na dwie części: przęsła dojazdowe o schemacie statycznym belki ciągłej, swobodnie podpartej na słupowych podporach oraz przęsła główne dostosowane do budowy metodą nawisową, w których trzy charakterystyczne podpory w kształcie litery „Y” w sposób sztywny łączą się z przęsłami, tworząc układ ramownicowy. Wszystkie podpory są żelbetowe i zostały posadowione na palach. Ustrój nośny przęseł jest ciągły na całej długości wiaduktu. Cała konstrukcja jest żelbetowa, sprężona, o przekroju skrzynkowym jednokomorowym. Całkowita szerokość pomostu wynosi 30,00 m. Przekrój poprzeczny w częściach dojazdowych ma stałą wysokość 3,50 m, natomiast w przęsłach głównych zwiększa się ona płynnie do 6,70 m nad podporami[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Realizacja obiektu mostowego odbyła się w ramach trwającej od 2016 roku inwestycji budowy drogi S7 na odcinku Lubień – Rabka-Zdrój. Budowa wiaduktu nr 21 została zrealizowana przez firmę Porr S.A., będącą podwykonawcą firmy Salini Impregilo S.p.A. Autorem projektów budowlanego i wykonawczego obiektów było biuro projektowe Vössing (projektanci: H. Borowski, J. Durda, P. Stejbach)[2]. Realizacja prac odbyła się na podstawie projektów technologicznych autorstwa biura Mosty Gdańsk Sp. z o.o. (projektanci: A. Kasprzak, T. Michnowicz)[3]. Wiadukt oddano do użytku w 2019 r.[4]

Przęsła dojazdowe zostały wykonane na rusztowaniach opartych punktowo na podporach tymczasowych. Na nich oparto kratownice, podpierające deskowanie przęseł. Przęsła główne zostały zrealizowane z wykorzystaniem metody betonowania nawisowego. W trakcie betonowania nawisowego we wspornikowej fazie pracy konstrukcji zastosowano rozwiązanie polegające na wykorzystaniu ukośnego odciągu tymczasowego do stabilizacji konstrukcji[3].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wiaduktowi nadano tytuł „Dzieła Mostowego Roku” 2019 w konkursie organizowanym przez Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej[5] w kategorii „za wdrożenie nowych technologii”. Nagrodę przyznano za „innowacyjne zastosowanie technologii budowy obiektu mostowego, w szczególności za wykonanie przęseł głównych metodą nawisową z zastosowaniem pionierskiej w Polsce technologii równoważenia wsporników za pomocą naprężonych odciągów kotwionych w gruncie”[6].

Obiekt zwyciężył w XI edycji Konkursu im. Maksymiliana Wolffa w kategorii projektu dużego mostu drogowego lub kolejowego (o rozpiętości przęsła powyżej 70 m)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowy tunel na Zakopiance otwarty. [dostęp 2022-11-14].
  2. a b Andrzej Kasprzak, Krzysztof Blachowicz, Andrzej Berger, Technologia budowy obiektów mostowych nr 18 i 21 w Skomielnej Białej w ciągu drogi S7, Wrocławskie Dni Mostowe - Mosty a Środowisko, Wrocław 2019 [dostęp 2020-07-23].
  3. a b Andrzej Kasprzak, Krzysztof Blachowicz, Andrzej Berger, Technologia budowy wiaduktu nr 21 w Skomielnej Białej w ciągu drogi S7 metodą nawisową z wykorzystaniem odciągów tymczasowych, XXIX Seminarium Współczesne metody budowy, wzmacniania i przebudowy mostów, Poznań 2019 [dostęp 2020-07-23].
  4. Oto najdłuższy wiadukt w Polsce, nowy odcinek zakopianki otwarty [online], www.lifeinkrakow.pl [dostęp 2020-07-23] (pol.).
  5. GDDKiA Kraków doceniona została za wdrożenie nowych technologii [online], Twitter [dostęp 2022-03-26] (pol.).
  6. Wojciech Trochymiak. Wyniki Konkursu Związku Mostowców RP „Dzieło Mostowe Roku” 2019. „Inżynieria i Budownictwo”. 78 (1–2), s. 89–95, 2022. Fundacja PZITB Inżynieria i Budownictwo. ISSN 0021-0315. (pol.). 
  7. XI edycja Konkursu im. Maksymiliana Wolffa [online], Drogowo-Mostowy [dostęp 2022-11-23] (pol.).