Ettore Bastico
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1896–1943 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Ettore Bastico (ur. 9 kwietnia 1876 w Bolonii, zm. 2 grudnia 1972 w Rzymie) – włoski dowódca wojskowy, marszałek.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Bolonii. Brał udział w I wojnie światowej. W 1928 roku został awansowany na generała. Dowodził armią w wojnie włosko-abisyńskiej w 1936 roku oraz ochotniczymi siłami podczas hiszpańskiej wojny domowej. 19 lipca 1941 r. został gubernatorem Libii, a także dowódcą wszystkich Włoskich sił w Afryce Północnej. Miał także pewną kontrolę nad niemieckim DAK gen. Erwina Rommla – dopiero w 1942 roku Rommel zaczął dowodzić całą włoską armią. Bastico zatrzymał dla siebie jedynie wojska stacjonujące w Libii.
12 sierpnia 1942 roku został awansowany na marszałka polnego. Zwolniony z gubernatorstwa po zajęciu Libii przez aliantów, do końca wojny czekał na dalsze rozkazy. Po wojnie resztę życia poświęcił studiom historii wojskowości. Zmarł 2 grudnia 1972 roku w Rzymie w wieku 96 lat.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony następującymi odznaczeniami[1]:
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Włoch (1942)
- Wielki Oficer Orderu Wojskowego Włoch (1939)
- Komandor Orderu Wojskowego Włoch (1936)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Le onorificenze della Repubblica Italiana, www.quirinale.it [dostęp 2022-11-07] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 36-37.