Eufrozyna opolska
| księżna kujawska i pomorska | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci |
4 listopada zap. 1292 |
| Miejsce spoczynku |
zap. kościół dominikanów w Brześciu Kujawskim |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Władysław I Łokietek |
| Mąż | |
Eufrozyna opolska (ur. między 1228 a 1230, zm. 4 listopada zap. 1292) – księżna kujawska, a następnie pomorska z dynastii Piastów, córka księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza I i Wioli.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Między 1257 a 1259[1] wyszła za mąż za księcia kujawskiego Kazimierza I. Eufrozyna urodziła czworo dzieci:
- Władysława I Łokietka, późniejszego króla polskiego,
- Kazimierza II, księcia łęczyckiego
- Siemowita, księcia dobrzyńskiego,
- Eufemię, żonę księcia halickiego i włodzimierskiego Jerzego z dynastii Rurykowiczów.
Według opisu Kroniki wielkopolskiej w 1261, chcąc zapewnić następstwo w księstwie swoim synom, próbowała otruć pasierbów, synów Kazimierza z poprzedniego małżeństwa: Leszka Czarnego i Ziemomysła, co stało się przyczyną ich buntu[2]. Po śmierci męża, zmarłego 14 grudnia 1267 Eufrozyna objęła rządy regencyjne w dzielnicach, które przypadły w spadku jej nieletnim synom.
Prawdopodobnie pod koniec września lub krótko po 20 października 1275[3], być może w Świeciu[3], Eufrozyna wyszła ponownie za mąż za księcia gdańskiego Mściwoja II. Drugie małżeństwo Eufrozyny było bezpotomne. Najprawdopodobniej z powodu złych stosunków małżeńskich Mściwoj zaczął zdradzać Eufrozynę. Istnieje teza, jakoby jedną z kochanek Mściwoja była jego kuzynka Gertruda Samborówna[4]. Następną nałożnicą Mściwoja została Sulisława, mniszka z klasztoru premonstratensek w Słupsku. Przed 13 maja 1288 doszło do rozwodu Mściwoja i Eufrozyny[5].
Po rozwodzie z mężem Eufrozyna zamieszkała u synów na Kujawach. Zmarła 4 listopada, najprawdopodobniej w 1292 i została pochowana w Brześciu Kujawskim, zapewne w kościele dominikanów[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 63.
- ↑ O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 522.
- ↑ a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 269.
- ↑ Hipotezę tę wysunął Błażej Śliwiński (zob. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270).
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270.
- ↑ K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 64.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oswald Balzer, Genealogia Piastów, Jan Tęgowski, Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2005, s. 522–526, ISBN 83-918497-0-8, OCLC 836274542.
- Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 513–515.
- Jasiński K., Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 2001, ISBN 83-913563-5-3, s. 63–65.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska, 2005, s. 269–270, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.