Eugeniusz Ankutowicz
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1925 Komarno | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1943–1976 | |
Stanowiska | dowódca plcz | |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa: | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Eugeniusz Ankutowicz (ur. 15 marca 1925 w Komarnie[1]) – polski dowódca wojskowy, pułkownik Wojska Polskiego.
Syn zawodowego podoficera WP we Lwowie Tomasza i dyplomowanej położnej Kazimiery[1]. Prezes Oddziału Związku Inwalidów Wojennych w Stargardzie[2].
Lata wojny[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Komarnie, zdał do IX Gimnazjum i Liceum we Lwowie. W 1939 roku NKWD usiłowało aresztować ojca za udział w wyprawie kijowskiej i w obronie Lwowa, ale uprzedzony, przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Jednak matkę Kazimierę i Eugeniusza deportowano w głąb ZSRR (do Osinowki w obwodzie nowosybirskim). Po zawarciu umowy Sikorski-Stalin rodzina zmieniła miejsce zesłania i osiadła nad rzeką Czują w pobliżu większego skupiska Polaków.
Ze względu na młody wiek, do Armii Andersa nie został powołany. 2 czerwca 1943 roku przyjechał do Sielc nad Oką. Tu otrzymał przydział do szkoły podoficerskiej 1 pułku czołgów. W czasie bitwy pod Lenino ochraniał sztab pułku. Następnie szedł szlakiem 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Ze Smoleńszczyzny w rejon Żytomierza i Berdyczowa, a następnie na Wołyń w rejon Kiwerc. Potem przez Lublin i przyczółek warecko-magnuszewski. Po spaleniu czołgu w czasie walk o Pragę, został przydzielony do 1 Praskiego pułku piechoty jako zastępca dowódcy kompanii rusznic przeciwpancernych w II batalionie piechoty. We wrześniu i październiku 1944 walczył o Legionowo-Płudy.
15 lutego 1945 roku, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Czołgów, został skierowany do 16 Samodzielnej Brygady Pancernej. Brał udział w walkach o Poznań i Gorzów Wielkopolski w kierunku na Kostrzyn. Stąd skierowano brygadę na Wzgórza Trzebnickie z zadaniem organizacji kolejnego pierścienia okrążenia twierdzy Wrocław. W kwietniu 1945 roku w ramach 16 BPanc forsował Nysę Łużycką pod Rotenburgiem i walczy na kierunku Budziszyn-Drezno. Pod miastem Danbau został ranny.
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Po wyjściu ze szpitala, służył na różnych stanowiskach w wojskach pancernych. 3 maja 1976 roku przeszedł na emeryturę. Do Związku Inwalidów Wojennych został przyjęty w 1989 roku.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (leg. Nr 1154-73-6 z 7.09.1973)
- Krzyż Walecznych (leg. Nr 12212 z 8.12.1951)
- Srebrny Krzyż Zasługi (bojowy) (leg. Nr 38851/12014 z 11.10.1946)
- Srebrny Krzyż Zasługi (leg. Nr 12211 z 8.12.1951)
- Medal za Warszawę 1939–1945 (leg. Nr 071882 z 12.04.1946)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (leg. Nr 032618 z 12.04.1946)
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (leg. Nr 215780 z 9.05.1946)
- Medal Rodła (leg. Nr 101-87-2 z 18.11.1987)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (leg. Nr 17572 z 9.05.1969)
- Odznaka Grunwaldzka (leg. Nr 019300 z 28.06.1946)
- Odznaka Gryfa Pomorskiego (leg. Nr 2514 z 4.07.1967)
- Złota Odznaka Honorowa Związku Inwalidów Wojennych RP (leg. Nr 0001370 z 7.05.2001)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 131.
- ↑ ZIW w Stargardzie.
- ↑ Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 132.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Zwilnian-Grabowski: Ocaleni w pamięci. Szczecin: Wydawnictwo Foka, 2003. ISBN 83-87147-96-6.
- Ludzie związani ze Stargardem
- Ludzie urodzeni w Komarnie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem Rodła
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Medalem „Za udział w walkach o Berlin”
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
- Odznaczeni Odznaką Grunwaldzką
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Pułkownicy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Uczestnicy bitwy o Lwów (1920)
- Uczestnicy bitwy pod Lenino (1943)
- Uczestnicy forsowania Nysy Łużyckiej (1945)
- Uczestnicy walk o Pragę (1944)
- Uczestnicy wyprawy kijowskiej (1920)
- Urodzeni w 1925
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim
- Odznaczeni Odznaką Honorową Gryfa Pomorskiego