Eugeniusz Koecher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Koecher
Kołczan
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Formacja

Szare Szeregi

Jednostki

batalion „Zośka”

Stanowiska

dowódca plutonu „Alek” kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Eugeniusz Koecher ps. „Kołczan” (ur. 10 listopada 1920 w Warszawie, zm. 8 sierpnia 1944 tamże) – podharcmistrz, porucznik Armii Krajowej, dowódca plutonu „Alek” kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”, uczestnik powstania warszawskiego.

Lata młodzieńcze[edytuj | edytuj kod]

Był synem kierowcy samochodowego. Uczył się w szkole zawodowej. Należał do 42. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, która weszła do Hufca „Mokotów” (Okręg Południe).

Konspiracja[edytuj | edytuj kod]

Członek Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Działał w Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”.

8 maja 1941 roku Gestapo dostało się do mieszkania Ryszarda Jaworowskiego, gdzie przebywał „Kołczan”. Cudem uniknął aresztowania dzięki ucieczce przez okno. Po zdradzie Mieczysława Wiącka, który współpracował z Gestapo, musiał opuścić stolicę. Starał przedostać się do Wojska Polskiego na Zachodzie, lecz został zatrzymany w Rzeszy i skierowany na roboty przymusowe, skąd po krótkim czasie uciekł. Aresztowany kolejny raz, tym razem na granicy Generalnego Gubernatorstwa, został skierowany do Arbeitsamtu. Stamtąd również udało mu się zbiec i ponownie dołączył do Szarych Szeregów.

Brał udział w wykonaniu wyroku na Oberscharführerze SS Herbercie Schultzu, jednym z funkcjonariuszy warszawskiego Gestapo, który torturował Jana Bytnara podczas przesłuchań.

Akcje[edytuj | edytuj kod]

Powstanie warszawskie[edytuj | edytuj kod]

Walczył na Woli, jako dowódca plutonu „Alek” kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Brał udział w wyzwoleniu Gęsiówki.

Zginął 8 sierpnia, trafiony kulą w głowę, podczas obrony cmentarza ewangelickiego na Woli.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Broniewski: Akcja pod Arsenałem. Wrocław: KRIS Ltd., 1993, s. 147. ISBN 83-900931-1-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]