Eugeniusz Kownacki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Kownacki
Eugen von Kownacki
major kawalerii major kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Eugeniusz Stanisław Marian Kownacki

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1890
Sambor

Data śmierci

po 1934

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

rejonowy inspektor koni Dęblin

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Eugeniusz Stanisław Marian Kownacki (ur. 13 sierpnia 1890 w Samborze, zm. po 1934) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 sierpnia 1890 w Samborze, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii[1][2][3][4]. Służył w c. i k. Armii. Służył jako chorąży, po czym w listopadzie 1913 został mianowany podporucznikiem Pułku Ułanów Nr 3 w Krakowie[5]. W szeregach tego pułku walczył w I wojnie światowej. 1 listopada 1915 został mianowany porucznikiem kawalerii[6][7].

25 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do 6 pułku ułanów[8]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[9]. Wyróżnił się 23 września 1920 w bitwie pod Zasławiem, w trakcie której na czele 1. szwadronu szarżował na bolszewików broniących się we wsi Mytkowce[10]. Następnego dnia ówczesny dowódca pułku, podpułkownik Stefan Grabowski sporządził wniosek na odznaczenie rotmistrza Kownackiego Orderem Virtuti Militari[11][12].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów jazdy[13][14]. W 1923 był oficerem 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu[15], a od 1924 22 pułku ułanów w Brodach[16]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1927 i 35. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17][18]. W czerwcu 1927 został przeniesiony z 22 puł. do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przydziałem do Komisji Remontowej Nr 1 w Warszawie na stanowiska członka komisji[19]. W kwietniu 1928 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Dęblinie[20][21]. W lipcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 grudnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[22][23]. W 1934 jako oficer stanu spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI jako „oficer przewidziany do użycia w czasie wojny” i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[24].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22]..
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22]..
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1928 tu podano, że urodził się w 1891.
  5. ↑ Awans listopadowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 256 z 8 listopada 1913. 
  6. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 917, 1009.
  7. ↑ a b Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 125 z 7 czerwca 1918. 
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 93 z 25 października 1919, s. 3515.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 793.
  10. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, tu wieś Mystkowce.
  11. ↑ Kolekcja ↓, s. 1–5.
  12. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22]..
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 679.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 602.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 666.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 117-124.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 342.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 158.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 329.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 187.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 16 listopada 1929, s. 344.
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 971.
  25. ↑ Jako rotmistrz Eugeniusz Suchych-Komnat-Kownacki. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22]..
  26. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 917.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Kownacki&oldid=71895292”