Eugeniusz Tarle
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Tarle (ros. Евгений Викторович Тарле), ur. 27 października 1874 (8 listopada starego stylu) w Kijowie, zm. 6 stycznia 1955 w Moskwie — rosyjski historyk; członek Akademii Nauk ZSRR.
Napoleonista; zajmował się także wojną krymską. Autor biografii, m.in. Napoleona I, Talleyranda i Cziczerina.
Współzałożyciel moskiewskiej szkoły szpiegów, MGIMO.
Wybrane publikacje[edytuj]
- Napoleon, Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza "Wiedza" 1946.
- Francuska rewolucja burżuazyjna 1789 r. i wojny napoleońskie, Warszawa: "Książka" Spółdzielnia Wydawnicza 1948.
- Talleyrand, tł. z jęz. ros. T. Łempicki, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1951 (wyd. 2 - 1953, wyd. 3 - 1957).
- Nachimow, tł. z ros. Wacław Zawadzki, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1952.
- Wojna krymska, t. 1-2, tł. z ros. W. Zawadzki, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1953.
- Dzieje Europy 1871-1919, tłum. Zofia Korczak-Zawadzka, Wacław Zawadzki, wstęp: W. M. Chwostow, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1960.
Bibliografia[edytuj]
- Wiktor Weintraub, Blaski i nędze dziejów życia prof. Tarlego, Newtown 1948.
- Stanisław Wiśniewski, Eugeniusz W. Tarle a legenda napoleońska, "Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F, Nauki Filozoficzne i Humanistyczne" 23/24 (1971), s. 151-185.
Kontrola autorytatywna (osoba):
