Eugeniusz Weron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Weron
Ks. Eugeniusz Weron w 2008
Ilustracja
Data urodzenia

30 stycznia 1913

Data śmierci

28 kwietnia 2009

Prowincjał polskich pallotynów
Okres sprawowania

1959-1965

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

11 czerwca 1938

Eugeniusz Weron (ur. 30 stycznia 1913, zm. 28 kwietnia 2009) – ksiądz pallotyn, prof. dr hab. teologii życia wewnętrznego (specjalność: teologia apostolstwa), prowincjał polskich pallotynów w latach 1959-1965.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Eugeniusz Weron do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pallotynów) wstąpił w 1930. Święcenia kapłańskie przyjął 11 czerwca 1938 w Warszawie z rąk abp. Stanisława Galla.

W 1947 obronił doktorat na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, habilitował się z teologii laikatu na ATK w 1975. Profesorem nadzwyczajnym ks. Weron został mianowany w 1984.

W latach 1948-1954 ks. Eugeniusz Weron był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie, a w latach 1959-1965, przez dwie trzyletnie kadencje, prowincjałem polskiej Prowincji Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

W latach 1962-1993 ks. Eugeniusz Weron był wykładowcą i kierownikiem Prymasowskiego Instytutu Życia Wewnętrznego. Był też pierwszym przewodniczącym Sekcji Duchowości Teologów Polskich, powołanej w 1983.

Ks. Weronowi poświęcona jest praca Teologia laikatu w ujęciu Eugeniusza Werona SAC (Katowice 2008) dr. Artura Dąbrowskiego.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor[edytuj | edytuj kod]

  • Apostolstwo katolickie. Zarys teologii apostolstwa, Poznań 1987. ISBN 83-7014-064-5
  • Apostolstwo laikat w nauczaniu Jana Pawła II, Ząbki 2007.
  • Budzenie olbrzyma.Laikat, duchowość, apostolstwo, akcja katolicka, Poznań 1995. ISBN 83-7014-232-X
  • Dojrzałość chrześcijanina.Dary i owoce Ducha Świętego, Ząbki 2003. ISBN 83-7031-335-3
  • Eucharystia i apostolstwo, Poznań 2006.
  • Jak zakładać Akcję Katolicką. Statut, Poznań 1996. ISBN 83-7014-271-0
  • Kierownictwo duchowe, Poznań-Warszawa 1983.
  • Laikat i apostolstwo. Zarys teologii laikatu i apostolstwa ludzi świeckich, Paris 1973; wydanie II zmienione, Poznań 1999. ISBN 83-7014-346-6
  • Modlitwa chrześcijanina, Poznań-Warszawa 2002.
  • Odmawiając "Zdrowaś". Rozważania bardziej osobiste, Ząbki 2005. ISBN 83-7031-450-3
  • O godną starość. Refleksje człowieka wierzącego, Poznań 2000. ISBN 83-7014-386-5
  • Powołanie i posłannictwo ludzi świeckich w świetle dokumentów kościelnych, Poznań 1989.
  • Ruchy odnowy we współczesnym Kościele, Poznań 1993.
  • Szczęście chrześcijanina, Ząbki 2004.
  • Świeccy w Kościele. Dekret soborowy o apostolstwie świeckich. Wprowadzenie, tekst, komentarz, uzupełnienie, Paryż 1970.
  • Teologia życia wewnętrznego ludzi świeckich, Poznań 1980.

Redaktor[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Paweł II, Nauczanie papieskie, t. I-VI, Poznań 1986-1998.
  • Jan Paweł II, O apostolstwie świeckich. Przemówienia i dokumenty kościelne, Biblioteka apostolstwa ludzi świeckich, nr 3, Warszawa 1993.
  • Jan Paweł II, O życiu zakonnym. Przemówienia – Listy apostolskie – Instrukcje (wybór i opracowanie), Poznań-Warszawa 1984.
  • Jan Paweł II, Świeccy we wspólnocie chrześcijańskiej (wybór i opracowanie), Poznań 1997.
  • Jan Paweł II, Zakonnicy i życie konsekrowane we wspólnocie chrześcijańskiej (wybór i opracowanie), Poznań 1998.
  • Ku odnowie życia wewnętrznego, Powołanie człowieka, t. 1, Poznań 1972.
  • Laikat w Kościele katolickim. Aspekty prawno-teologiczne, Biblioteka apostolstwa ludzi świeckich, nr 2, Warszawa 1992.
  • Modlimy się z papieżem, Poznań 1983.
  • Paweł VI, Będziecie mi świadkami (wybór i opracowanie), Poznań 1975.
  • Paweł VI, Kapłaństwo dzisiaj. Wybór przemówień (wybór i opracowanie), Poznań 1978.
  • Życie wedle Ducha. Księga pamiątkowa z okazji XXV-lecia działalności Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego, Poznań 1987.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]