Eugeniusz Zuger

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Zuger
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

30 grudnia 1882

Data śmierci

10 marca 1954

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

22 Pułk Piechoty
82 Pułk Piechoty
2 Pułk Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca batalionu
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Eugeniusz Zuger (ur. 30 grudnia 1882, zm. 10 marca 1954) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Święto 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku w 1928. Grupa żołnierzy przed apteką przy ul. T. Kościuszki, pośrodku widoczny ppłk Eugeniusz Zuger z szablą przy lewej ręce

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. 1 stycznia 1915 roku został mianowany kapitanem piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był c. i k. 41 pułk piechoty[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 49 pułk piechoty[2]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[3]. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego 22 pułku piechoty w Siedlcach[4]. W 1924 był dowódcą II batalionu 22 pułku piechoty[5]. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 22 maja 1925 roku został przeniesiony do 82 Syberyjskiego pułku piechoty w Brześciu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7]. 22 lipca 1927 roku został przeniesiony do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku na stanowisko dowódcy pułku[8][9]. 31 marca 1930 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X i z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[10]. W 1934 jako podpułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[11].

Jego żoną była Maria (zm. 1974).

Zmarł 10 marca 1954 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Koszalinie (kwatera R-11/13/28)[12][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 123, 581.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 27.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 399.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 343.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 263, 276.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 102, 163.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 99.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 842.
  12. ↑ Eugeniusz Zuger. cmentarz.koszalin.mpcms.pl. [dostęp 2017-04-01].
  13. ↑ Eugeniusz Zuger. findagrave.com. [dostęp 2017-01-18]. (ang.).
  14. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 29 maja 1929 roku, s. 161.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Zuger&oldid=71889885”