Eugongylini
(Przekierowano z Eugongylinae)
| Eugongylini | |||
| Welch, 1982[1] | |||
 Przedstawiciel podrodziny – Leiolopisma telfairii | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Eugongylini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Eugongylus Fitzinger, 1843 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Eugongylini – plemię jaszczurek z podrodziny Lygosominae w obrębie rodziny scynkowatych (Scincidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji, Australii i Oceanii[5][6].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do plemienia należą następujące rodzaje[5]:
- Ablepharus Fitzinger, 1824
- Acritoscincus Wells & Wellington, 1985
- Anepischetosia Wells & Wellington, 1985 – jedynym przedstawicielem jest Anepischetosia maccoyi (Lucas & Frost, 1894)
- Austroablepharus Couper, Hoskin, Potter, Bragg & Moritz, 2018
- Caesoris Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015 – jedynym przedstawicielem jest Caesoris novaecaledoniae (Parker, 1926)
- Caledoniscincus Sadlier, 1987
- Carinascincus Wells & Wellington, 1985
- Carlia Gray, 1845
- Celatiscincus Sadlier, Smith & Bauer, 2006
- Cophoscincopus Mertens, 1934
- Cryptoblepharus Wiegmann, 1834
- Emoia Gray, 1845
- Epibator Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015
- Eroticoscincus Wells & Wellington, 1984 – jedynym przedstawicielem jest Eroticoscincus graciloides (Lönnberg & Andersson, 1913)
- Eugongylus Fitzinger, 1843
- Geomyersia Greer & Parker, 1968
- Geoscincus Sadlier, 1987 – jedynym przedstawicielem jest Geoscincus haraldmeieri (Böhme, 1976)
- Graciliscincus Sadlier, 1987 – jedynym przedstawicielem jest Graciliscincus shonae Sadlier, 1987
- Harrisoniascincus Wells & Wellington, 1984 – jedynym przedstawicielem jest Harrisoniascincus zia (Ingram & Ehmann, 1981)
- Kanakysaurus Sadlier, Whitaker, Bauer & Smith, 2004
- Kuniesaurus Sadlier, Deuss, Bauer & Jourdan, 2019 – jedynym przedstawicielem jest Kuniesaurus albiauris Sadlier, Deuss, Bauer & Jourdan, 2019
- Lacertaspis Perret, 1975
- Lacertoides Sadlier, Shea & Bauer, 1997 – jedynym przedstawicielem jest Lacertoides pardalis Sadlier, Shea & Bauer, 1997
- Lampropholis Fitzinger, 1843
- Leiolopisma Duméril & Bibron, 1839
- Leptosiaphos Schmidt, 1943
- Liburnascincus Wells & Wellington, 1984
- Lioscincus Bocage, 1873
- Lygisaurus De Vis, 1884
- Marmorosphax Sadlier, 1987
- Menetia Gray, 1845
- Morethia Gray, 1845
- Nannoscincus Günther, 1872
- Oligosoma Girard, 1857
- Panaspis Cope, 1868
- Phaeoscincus Sadlier, Smith & Bauer, 2014
- Phasmasaurus Sadlier, Bauer, Shea, & Smith, 2015
- Phoboscincus Greer, 1974
- Proablepharus Fuhn, 1969
- Pseudemoia Fuhn, 1967
- Pygmaeascincus Couper & Hoskin, 2014
- Saproscincus Wells & Wellington, 1984
- Sigaloseps Sadlier, 1987
- Simiscincus Sadlier & Bauer, 1997 – jedynym przedstawicielem jest Simiscincus aurantiacus Sadlier & Bauer, 1997
- Tachygyia Mittleman, 1952 – jedynym przedstawicielem jest Tachygyia microlepis (Duméril & Bibron, 1839)
- Techmarscincus Wells & Wellington, 1985 – jedynym przedstawicielem jest Techmarscincus jigurru (Covacevich, 1984)
- Tropidoscincus Bocage, 1873
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Eumeces Wiegmann, 1834; nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Cryptoblepharis Cocteau, 1836 (= Cryptoblepharus Wiegmann, 1834); nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Ablepharus Fitzinger, 1843; nomen oblitum.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Panaspis Cope, 1868.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c K.R.G. Welch. Herpetology of the Old World 2. Preliminary comments on the classification of skinks (family Scincidae) with specific reference to those genera found in Africa, Europe and southwest Asia. „Herptile”. 7 (4), s. 26, 1982. (ang.).
- ↑ Fitzinger 1843 ↓, s. 22.
- ↑ Fitzinger 1843 ↓, s. 23.
- ↑ S.B. Hedges & C.E. Conn. A new skink fauna from Caribbean islands (Squamata, Mabuyidae, Mabuyinae). „Zootaxa”. 3288 (1), s. 28, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3288.1.1. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Eugongylini. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-26]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Family Scincidae. RepFocus. [dostęp 2024-01-16]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 1–106; i–vi (Conspectus geographicus). (łac.).