Euklaz
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
BeAlSiO4(OH), hydroksokrzemian berylu i glinu[1] |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
7,5 |
Przełam |
muszlowy |
Łupliwość |
doskonała |
Pokrój kryształu |
słupkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
2,99 - 3,1 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
jasno- i ciemnozielona, niebieska, żółta, biała, bezbarwna |
Rysa |
biała |
Połysk |
szklisty; perłowy na płaszczyznach łupliwości |
Euklaz – minerał klasy krzemianów wyspowych.
Po raz pierwszy znaleziony został w Ouro Preto w stanie Minas Gerais w Brazylii.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy słupkowe albo kolumnowe ze skośnymi zakończeniami. Są one często bezbarwne do jasnozielonego, prawie zawsze przeźroczyste. Bardzo rzadko można spotkać ten minerał w kolorze intensywnie niebieskim lub niebieskozielonym, czasem nawet ciemnozielonym. Ściany mają połysk szklisty i są prążkowane wzdłuż kryształu. Jego powstanie związane jest z przeobrażeniami berylu w pegmatytach.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w hydrotermalnych żyłach typu alpejskiego.
Miejsca występowania:
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wirtualna Polska - Wszystko co ważne - www.wp.pl [online], encyklopedia.wp.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kieszonkowy atlas skał i minerałów Monica Price, Kevin Walsh
- Encyklopedia Gutenberga
- Minerały Rozpoznać - Podziwiać - Chronić Helga Hofmann, Rupert Hochleitner