Euphorbia neriifolia

*Euphorbia neriifolia*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wilczomleczowate
Rodzaj	wilczomlecz
Gatunek	Euphorbia neriifolia
	Nazwa systematyczna
	Euphorbia neriifolia L.; Sp. pl. 1:451. 1753
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Euphorbia neriifolia (nazwy indyjskie: sidź, snuti, Manasa gach, Manasasji) – gatunek roślin z rodziny wilczomleczowatych. Pochodzi z Azji (Chiny, Indie. Malezja) i Nowej Gwinei^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiaty o płatkach koloru żółtego lub czerwonego.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Sok w postaci białawej gorzkiej cieczy, uważany jest w Bengalu za lekarstwo przeciwko jadom węży.

Znaczenie w hinduizmie[edytuj | edytuj kod]

Roślina sidź jest obiektem kultu w Bengalu Zachodnim. Uznawana jest za wcielenie bogini węży Mansy^[5]. Również gałązki sidźu służą jako wyobrażenia tej bogini^[6]
Występuje w kulcie bogiń wioskowych, jak południowoindyjskiej Nahattammman (forma bogini Marijamman jako niezamężnej dziewicy)^[7].
Bogini Marijamman, pod postacią tego wilczomlecza, sprowadzać ma na wyznawców karę powodując ślepotę^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-26] (ang.).
↑ Euphorbia neriifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ Ofiara dla bogini węży. W: Barbara Grabowska: Świat wężowej bogini. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2002, s. 270, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-05-3.
↑ Ofiara dla bogini węży. W: Barbara Grabowska: Świat wężowej bogini. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2002, s. 266-267, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-05-3.
↑ ^a ^b Karolina Kłoszewska,Motywy roślinne w pieśniach ku czci bogini Marijamman, Przegląd Orientalistyczny, DOI 10.33896/POrient.2019.1.2, str. 30

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ofiara dla bogini węży/Przypis 4. W: Barbara Grabowska: Świat wężowej bogini. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2002, s. 266–267, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-05-3.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-26] (ang.).

[iucn-3] Euphorbia neriifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[5] Ofiara dla bogini węży. W: Barbara Grabowska: Świat wężowej bogini. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2002, s. 270, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-05-3.

[6] Ofiara dla bogini węży. W: Barbara Grabowska: Świat wężowej bogini. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2002, s. 266-267, seria: Świat Orientu. ISBN 83-88938-05-3.

[karol-7] Karolina Kłoszewska,Motywy roślinne w pieśniach ku czci bogini Marijamman, Przegląd Orientalistyczny, DOI 10.33896/POrient.2019.1.2, str. 30

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]