Eustachy Kurcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eustachy Kurcz
Ilustracja
Współczesny portret Ostafiego Kurcza (tu błędnie z herbem Kurcz)
Herb
Radwan
Rodzina

Kurczowie

Data śmierci

1647

Ojciec

Marcin Kurcz

Matka

Apolonia Korsak

Żona

1. Raina Wołłowicz
2. Anna Mirska
3. Zuzanna Tyszkiewicz[1][2]

Zuzanna z Tyszkiewiczów Eustachowa Kurczowa, portret współfundatorki z kościoła w Grodnie.

Eustachy (Ostafi) Kurcz (zm. 1647) – kasztelan witebski (1639–1647).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciel rodziny Kurczów, wiązanej obecnie z herbem Radwan, a niegdyś także z herbem własnym Kurcz[3]. Syn Marcina Kurcza, starosty felińskiego, a następnie wojewody dorpackiego[4].

Sprawował kolejno następujące urzędy: podkomorzy parnawski (1599–1602 lub od 1602[2]), podkomorzy grodzieński (od 1617), starosta upicki (od 1618 lub od 1629[2]) i kasztelan witebski (od 1639).

Poseł na sejm 1628 roku z nieznanego sejmiku litewskiego, poseł na sejm 1632 roku[5].

Był właścicielem Sienna, Usnacza i Berestowicy. W Siennie wraz z żoną, Rainą (Reginą) z Wołłowiczów primo voto Lewicką, ufundował klasztor franciszkanów i kościół Świętej Trójcy w 1609[2][6]. Podobnie wraz z trzecią żoną, Zuzanną z Tyszkiewiczów, wojewodzianką brzeską, córką Eustachego Osafiana Jana Tyszkiewicza-Łohojskiego, ufundował w 1635 klasztor franciszkanów i kościół Matki Bożej Anielskiej w Grodnie[2][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eustachy Kurcz. [w:] Genealogia dynastyczna [on-line]. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2016-08-06].
  2. a b c d e Adam Boniecki, oprac. Marek Jerzy Minakowski: Herbarz polski Adama Bonieckiego, oprac. M.J. Minakowski. [w:] Nowy Boniecki – Genealogia elit litewsko-ruskich [on-line]. wielcy.pl. [dostęp 2016-08-03].
  3. Kasper Niesiecki: Herbarz polski. T. 5. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Breitkopf & Härtel, 1840, s. 452. [dostęp 2016-08-06].
  4. Marek Jerzy Minakowski: Marcin Kurcz h. Radwan. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-08-06].
  5. Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.
  6. Sienno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 566.
  7. Антон Шыдлоўскі: Kościół Matki Bożej Anielskiej (franciszkański). [w:] „Słowo Życia” [on-line]. slowo.grodnensis.by, 2010-10-30. [dostęp 2016-08-06].