Eva García Sáenz de Urturi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eva García Sáenz
Ilustracja
Imię i nazwisko

Eva García Sáenz de Urturi

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1972
Vitoria-Gasteiz

Narodowość

hiszpańska

Język

hiszpański

Alma Mater

Uniwersytet w Alicante

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

dreszczowiec, fantasy, historyczna, kryminał

Ważne dzieła
  • Trylogia białego miasta
Nagrody
  • Premio Planeta
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eva García Sáenz de Urturi (ur. 20 sierpnia 1972 w Vitorii-Gasteiz[1]) – hiszpańska pisarka, z wykształcenia optometrystka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Vitorii-Gasteiz i do 15 roku życia mieszkała tam z rodziną. Później przeprowadziła się do Alicante, gdzie skończyła edukację. Specjalistka optometrii, pracowała w sektorze optycznym przez dziesięć lat. Później pracowała jako naukowiec na Uniwersytecie w Alicante[2][3].

Swoją pierwszą powieść La vieja familia (pol. Stara rodzina) wydała w 2012. Początkowo wysyłała książkę do wydawnictw i agentów literackich, jednak ci kazali czekać na odpowiedź po kilka miesięcy. Nie czekając na odpowiedź, postanowiła udostępnić ją w formie e-booka na Amazonie. Książka niespodziewanie stała się bestsellerem[4] i sprzedawała się lepiej niż książki George’a R.R. Martina[5]. W maju 2012 powieść została wydana w formie papierowej przez madryckie wydawnictwo La Esfera de los Libros.

W 2014 wydała kolejne powieści. Książkę Pasaje a Tahití (pol. Przejście na Tahiti) oraz drugi tom La saga de los longevos (pol. Saga o długowiecznych) pt. Los hijos de Adán (pol. Synowie Adama). Obie zostały pozytywnie przyjęte[6].

W 2016 wydała nakładem barcelońskiego wydawnictwa Editorial Planeta swoją czwartą, a zarazem pierwszą powieść z gatunku innego niż fantastyka. Była to powieść kryminalna El silencio de la ciudad blanca (pol. Cisza białego miasta). By przygotować się do jej napisania, zapisała się do akademii policyjnej i uczęszczała na wykłady o badaniu miejsca i śladów zbrodni[7].

W marcu 2017 wydała jej kontynuację zatytułowaną Los ritos del agua (pol. Rytuały wody), a w październiku 2018 trzeci tom Los señores del tiempo (pol. Władcy czasu). Trylogia sprzedała się w samej Hiszpanii w milionowym nakładzie[8]. Cała trylogia została wydana w Polsce nakładem wydawnictwa Muza.

Na podstawie Ciszy białego miasta w 2019 powstał film w reżyserii Daniela Calparsoro, w którym główne role zagrali Belén Rueda i Javier Rey[9][10].

5 października 2020, ukazała się jej powieść Aquitania (pol. Akwitania), która jest połączeniem dreszczowca z powieścią historyczną[11]. Opowiada o przestępczej intrydze wokół królowej Eleonory Akwitańskiej[12]. Książka została nagrodzona Premio Planeta 2020[13].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Saga o długowiecznych[edytuj | edytuj kod]

  • La vieja familia (Amazon Media EU, 2012)
  • Los hijos de Adán (Amazon Media EU, 2014)

Trylogia białego miasta[edytuj | edytuj kod]

  • El silencio de la ciudad blanca (Barcelona, Editorial Planeta, 2016)
    • Cisza białego miasta (Warszawa, Muza, 2019)
  • Los ritos del agua (Barcelona, Editorial Planeta, 2017)
    • Rytuały wody (Warszawa, Muza, 2019)
  • Los señores del tiempo (Barcelona, Editorial Planeta, 2018)
    • Władcy czasu (Warszawa, Muza, 2020)

Samodzielne powieści[edytuj | edytuj kod]

  • Pasaje a Tahití (Madryt, Espasa-Calpe, 2014)
  • Aquitania (Barcelona, Editorial Planeta, 2020)
    • Akwitania (Warszawa, Muza, 2021)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Eva García Sáenz de Urturi: "Nunca me ha dado por soñar, soy más de trabajar" [online], EXPANSION, 10 maja 2019 [dostęp 2022-11-09] (hiszp.).
  2. ↑ Eva García Sáenz de Urturi [online], esferalibros.com [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  3. ↑ Eva García Sáenz: libros y biografía autora [online], lecturalia.com [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  4. ↑ De técnico en la biblioteca en la Universidad de Alicante a fenómeno mediático en Amazon [online], elmundo.es, 23 maja 2012 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  5. ↑ Arlena Sokalska, Eva García Sáenz de Urturi: Moja muza często przychodzi spóźniona [online], polskatimes.pl, 6 kwietnia 2019 [dostęp 2021-01-25] (pol.).
  6. ↑ La vitoriana Eva García Sáenz de Urturi presenta en la Catedral de Santa María su exitosa novela El silencio de la ciudad blanca [online], elcorreo.com, 6 lipca 2016 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  7. ↑ África Prado, De la novela histórica a la criminal [online], diarioinformacion.com, 15 kwietnia 2016 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  8. ↑ Isra Alejandre Carbajo, Los crímenes da la ciudad blanca que atrapan a un millón de lectores [online], lasexta.com, 15 lutego 2020 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  9. ↑ Juan Silvestre, Nuevo tráiler de ‘El silencio de la ciudad blanca’ [online], fotogramas.es, 11 września 2019 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  10. ↑ Podwójne morderstwo: Cisza białego miasta (2019) [online], filmweb.pl [dostęp 2021-01-25] (pol.).
  11. ↑ Aquitania - Eva García Sáenz de Urturi [online], planetadelibros.com, 5 października 2020 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  12. ↑ Miguel Lorenci, «Escribo novelas mestizas, no me caso con ningún género» [online], laverdad.es, 16 października 2020 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).
  13. ↑ Elena Hevia, Eva García Saénz de Urturi gana el Planeta con una novela medieval [online], elperiodico.com, 15 października 2020 [dostęp 2021-01-25] (hiszp.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eva_García_Sáenz_de_Urturi&oldid=71239320”