Ewa Bonacka
| ||
![]() Ewa Bonacka w 1937 r. | ||
Imię i nazwisko | Felicja Zofia Ewa Bonacka | |
Data i miejsce urodzenia | 28 grudnia 1912 Kazatin, Imperium Rosyjskie | |
Data i miejsce śmierci | 23 października 1992 Warszawa, Polska | |
Zawód | aktorka, reżyser | |
Lata aktywności | 1927–1976 | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() |
Felicja Zofia Ewa Bonacka (ur. 28 grudnia 1912 w Kazatinie, zm. 23 października 1992 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna oraz reżyser teatralny.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 28 grudnia 1912 w Kazatinie, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego (obecnie Kazachstan).
W 1927 ukończyła Oddział Dramatyczny Konserwatorium Muzycznego w Warszawie.
Występowała na scenach Teatru Praskiego w Warszawie (1927–1928), Teatru Polskiego w Katowicach (1929–1930), Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie (1931–1936) oraz Teatru Ateneum w Warszawie (1935–1939). Po wojnie grała na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1946–1948). Od 1949 była aktorką, a następnie także reżyserem w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od 1948 roku należała do PZPR[1].
W 1976 przeszła na emeryturę, ale nadal zajmowała się reżyserią teatralną. Wyreżyserowała m.in. Żółtą szlafmycę Witolda Rudzińskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (1979) i Franciszka Zabłockiego w Teatrze Narodowym w Warszawie (1984) oraz Zemstę Aleksandra Fredry w Słupskim Teatrze Dramatycznym (1986).
Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca Aleksandra Fredry w reż. Henryka Szletyńskiego (1960), Powrót Ulricha Bechera w reż. Lucyny Tychowej (1962), Ruchome piaski Piotra Choynowskiego w reż. Jana Bratkowskiego (1963), Fantazy Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1965) oraz w Kresach Józefa Lenarta w reż. Bogdana Trukana (1965).
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Za winy niepopełnione (1938) – aresztantka
- O czym się nie mówi... (1939) – Stefka
- Naprawdę wczoraj (1963) – właścicielka hotelu w Darłowie
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej[1]
- Złota Odznaka "Za zasługi dla Warszawy" (1966)
- I nagroda na Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych dla sztuki Kobiety z Niskavuori z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1965).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 78. ISBN 83-223-2073-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl
- Ewa Bonacka w bazie Filmweb
- Ewa Bonacka-Daszewska w bazie e-teatr.pl
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Bonacka w bazie IMDb (ang.)
- Ewa Bonacka w bazie Filmweb
- Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl
- Ewa Bonacka w bazie e-teatr.pl
- Ewa Bonacka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Warszawy”
- Polscy reżyserzy teatralni
- Polskie aktorki teatralne
- Urodzeni w 1912
- Zmarli w 1992
- Polskie aktorki filmowe