Ewa Felińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Felińska
Ilustracja
Herb
Nabram
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1793
Uznoha

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1859
Wojutyn

Ojciec

Zygmunt Wendorff

Matka

Zofia Sągajłło

Mąż

Gerard Feliński

Dzieci

Zygmunt Szczęsny Feliński

Multimedia w Wikimedia Commons
Portret Ewy Felińskiej

Ewa Felińska (ur. 26 grudnia 1793 w majątku Uznoha, zm. 20 grudnia 1859 w Wojutynie) – uczestniczka spisków niepodległościowych, zesłanka, autorka powieści obyczajowych i wspomnień z zesłania, matka Zygmunta Szczęsnego – przyszłego arcybiskupa warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ewa Felińska z domu Wendorff urodziła się w średniozamożnej rodzinie ziemiańskiej w majątku Uznoha w powiecie słuckim[1], na terenie dzisiejszej Białorusi. Jej ojcem był Zygmunt Wendorff (Wierzba-Wendorf) herbu Nabram, a matką Zofia Sągajłło. Zygmunt Wendorff należał do palestry nowogródzkiej. W 1811 osiemnastoletnia Ewa Wendorff poślubiła Gerarda Felińskiego, właścicielu dóbr Wojutyn na Wołyniu, brata Alojzego Felińskiego. Ewa Felińska była matką sześciorga dzieci, m.in. Zygmunta, przyszłego arcybiskupa metropolity warszawskiego. Po śmierci męża w 1833 Ewa Felińska przeniosła się z dziećmi do Krzemieńca, gdzie związała się ze Stowarzyszeniem Ludu Polskiego Szymona Konarskiego. Została osobą odpowiedzialną za prowadzenie korespondencji francuskiej Stowarzyszenia. W wyniku rozbicia siatki konspiracyjnej w 1839 Ewa Felińska została aresztowana i wyrokiem sądu zesłana na Syberię do Berezowa nad rzeką Ob[2]. W Berezowie przebywała w latach 1839-1841, następnie przeniesiono ją do Saratowa nad Wołgą[2], w którym przebywała do 1844 roku. Zesłanie opisała we wspomnieniach.

Była autorką haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859-1868. Jej nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii[3].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i w Saratowie (1852, Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego, Wilno)[4][5][6].
Była autorką powieści

oraz wspomnień

Elementy jej biografii zawierają książki:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Uznoha (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 870.
  2. ↑ a b Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 107.
  3. ↑ "Encyklopedia Powszechna", tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859.
  4. ↑ Ewa Felińska, Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie. T. 1, wyd. 1852. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  5. ↑ Ewa Falińska, Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie, T.2, wyd. 1852. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  6. ↑ Ewa Felińska, Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie, wyd. 1853. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  7. ↑ Ewa Felińska, Hersylja : powieść obyczajowa. T. 1, wyd. 1849. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  8. ↑ Ewa Felińska, Hersylja : powieść obyczajowa. T. 1, wyd. 1849. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  9. ↑ Ewa Felińska, Pan deputat : powieść obyczajowa. T. 2, wyd. 1852. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  10. ↑ Ewa Felińska, Pan deputat : powieść obyczajowa. T. 1, wyd. 1852. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  11. ↑ Ewa Felińska, Pamiętniki z życia. Seria 1, T. 1, wyd. 1856. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  12. ↑ Ewa Felińska, Pamiętniki z życia. Seria 1, T. 2, wyd. 1856. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].
  13. ↑ Ewa Felińska, Pamiętniki z życia. Seria 1 T. 3, wyd. 1856. [online], polona.pl [dostęp 2018-08-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewa_Felińska&oldid=72592704”