Ewa Kowalska-Zając

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Kowalska-Zając
Państwo działania

 Polska

profesor nauk o sztukach pięknych
Specjalność: teoria muzyki, kompozycja i teoria muzyki
Alma Mater

Akademia Muzyczna w Łodzi

Profesura

14 stycznia 2021

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Muzyczna w Łodzi

Okres zatrudn.

od 1989

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Strona internetowa

Ewa Teresa Kowalska-Zającprofesor doktor habilitowany Akademii Muzycznej w Łodzi. W latach 2008–2016 była dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Muzycznej. Naukowo zainteresowana muzyką współczesną (szczególnie tematyką awangardy).

W 1989 ukończyła studia na Akademii Muzycznej w Łodzi, na podstawie pracy z zakresu teorii muzyki pt. III Symfonia Witolda Lutosławskiego – analiza zjawisk wertykalnych, za którą otrzymała wyróżnienie. W 1991 roku ukończyła kompozycję w klasie B.K. Przybylskiego. W okresie studiów uczestniczyła w Wakacyjnych Kursach dla Młodych Kompozytorów organizowanych przez PTMW oraz Internationale Ferienkurse für Neue Musik w Darmstadt. Na przełomie 1997–1998 roku była stypendystką The Research Support Scheme w ramach Open Society Institute/Higher Education Support Programme (OSI/HESP).

Została odznaczona Srebrnym (2002)[1] i Złotym (2022)[2] Krzyżem Zasługi.

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Jej kompozycje wykonywano w ramach Sesji Musica Moderna w Akademii Muzycznej Łodzi, na koncercie Koła Młodych XXXV Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień w 1992 roku, Festiwalu Współczesnej Muzyki Kameralnej i Organowej w Legnicy w 1992 roku oraz w trakcie VI Ogólnopolskiego Festiwalu Współczesnej Twórczości Muzycznej dla Dzieci i Młodzieży DO-RE-MI, w 1997 roku.

Ważniejsze kompozycje muzyczne[edytuj | edytuj kod]

  • Monolog na dwa flety (1988)
  • Preludia na organy (1989)
  • Gezeiten II na 5 fletów (1989)
  • Muzyka kameralna na trąbkę i 7 instrumentów (1990)
  • Pieśni do słów Zbigniewa Herberta (1991)
  • Sinfonietta na orkiestrę (1991)
  • Trzy utwory na flet i trąbkę (1994)

Wybrane publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Bernard Pietrzak (1924–1978) – portret kompozytora, „XXVII Zeszyt Naukowy Akademii Muzycznej w Łodzi”, Łódź 1998.
  • Oblicza awangardy. Roman Haubenstock-Ramati, Łódź 2000.
  • Łódzkie środowisko kompozytorskie 1945–2000, Łódź 2001 (współautorstwo).
  • XX-wieczny kwartet smyczkowy w twórczości kompozytorów polskich – przemiany, nurty, idee, Łódź 2005.
  • Zobaczyć muzykę. Notacja polskiej partytury współczesnej, Łódź 2019.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]