Ewa Sawicka-Sienkiewicz
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1942 |
| profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: genetyka i hodowla roślin, kultury in vitro, markery molekularne[1] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1976[1] – nauki rolnicze |
| Habilitacja | |
| Profesura |
9 grudnia 2002[1] |
Ewa Janina Sawicka-Sienkiewicz (ur. 1942) – polska genetyczka i agronomka, profesor nauk rolniczych[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1967 ukończyła studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W 1976 obroniła pracę doktorską w Instytucie Ziemniaka. 28 listopada 1994 habilitowała się w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na podstawie pracy zatytułowanej Indukowane metacje u łubinu andyjskiego (Lupinus mutabilis Sweet)[1]. 9 grudnia 2002 nadano jej tytuł profesora w zakresie nauk rolniczych[2].
Pracowała w Katedrze Genetyki, Hodowli Roślin i Nasiennictwa na Wydziale Przyrodniczym i Technologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, w Ogrodzie Botanicznym na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz w Ogrodzie Botanicznym – Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej PAN[1].
Piastuje stanowisko członka komisji rewizyjnej na Oddziale Wrocławskim Polskiego Towarzystwa Genetycznego[1].
Była prezesem Polskiego Towarzystwa Łubinowego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Prof. dr hab. Ewa Janina Sawicka-Sienkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-05-03].[martwy link]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 grudnia 2002 r. nr 115-12-02 o nadaniu tytułu naukowego profesora (M.P. z 2003 r. nr 12, poz. 162).