Ewa Wiśniewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Wiśniewska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1942
Warszawa

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 1956

Zespół artystyczny
Teatr Narodowy w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Ewa Wiśniewska (Marianna) i Tomasz Zaliwski (Klaudio) w sztuce Teatru Nowego "Kaprysy Marianny". Warszawa, 1980
Odcisk dłoni i podpis E. Wiśniewskiej w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Ewa Maria Wiśniewska (ur. 25 kwietnia 1942 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, laureatka Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Ogniem i mieczem.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1959, będąc uczennicą warszawskiego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, zwyciężyła w konkursie Piękne dziewczęta – na ekrany! zorganizowanym przez pismo „Film”; zdjęcia konkursowe wykonał jej Edward Hartwig[1]. W nagrodę za wygraną konkursu otrzymała zaproszenie na zdjęcia próbne do Łodzi, jednak nie przeszła castingu[1]. W 1963 ukończyła studia na PWST w Warszawie.

W latach 1964-1974 była aktorką Teatru Ludowego w Warszawie. Ogólnopolską popularność przyniosła jej tytułowa rola w serialu Doktor Ewa (1970)[1]. W latach 1974–1977 występowała Teatru Kwadrat, a w latach 1977–1983 Teatru Nowego. W 1979 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 1983 zaczęła występować na scenie teatru Ateneum. W 1987 otrzymała statuetkę Złotej Kaczki dla najlepszej polskiej aktorki. W 1987 otrzymała tytuł „gwiazdy sezonu filmowego” na 17. Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie. W 2000 odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas 5. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Wystąpiła w poczwórnej roli (Matki, Cioci, Królowej i Hrabiny) w Błądzeniu w Teatrze Narodowym, za co w 2004 otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą rolę kobiecą. W późniejszych latach zaczęła gościnnie występować na scenach Teatru Scena Prezentacje w Warszawie[1].

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 18 lutego 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej”[2][3]. 14 grudnia 2007 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4]. Została także laureatką Nagrody im. Ireny Solskiej za rok 2018[5]. 14 marca 2024 została odznaczona Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[6][7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej ojciec był skrzypkiem w Filharmonii Narodowej w Warszawie[1], a matka prawniczką[8]. Ma dwie siostry[8], w tym młodszą Małgorzatę[1].

Jej pierwszym mężem był Robert Polak, z którym ma córkę, Grażynę (ur. 1963)[1]. Drugim mężem aktorki był włoski przedsiębiorca o imieniu Franco[9]. Przez wiele lat pozostawała w nieformalnym związku z aktorem Krzysztofem Kowalewskim[10].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]