Ewa Winnicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Winnicka
ilustracja
Ewa Winnicka (2023)
Zawód, zajęcie

dziennikarka

Ewa Winnicka – polska dziennikarka, reporterka, do 2014 roku związana z tygodnikiem „Polityka”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała dziennikarstwo i amerykanistykę, ale zanim ją skończyła – trafiła do działu reportażu „Gazety Wyborczej”. W latach 19992014 pracowała w „Polityce”. Zajmowała się sprawami społecznymi, zwłaszcza polityką wobec dysfunkcyjnych rodzin i ochroną dzieci. Pisała także reportaże zagraniczne, m.in. o ataku na WTC, o palestyńskiej Intifadzie i gwałtownym kryzysie w londyńskim City.

Trzykrotna laureatka nagrody Grand Press: w 2005, 2008[1] i w 2018 roku[2]. Jej książka reporterska pt. Londyńczycy, wydana w 2011 przez Wydawnictwo Czarne, została finalistką Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia. Za reportaż Angole (2014) została nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” 2015[3] oraz otrzymała Nagrodę Literacką dla Autorki Gryfia 2015[4]. Wspólnie z Cezarym Łazarewiczem wydała książkę 1968. Czasy nadchodzą nowe (Agora, Warszawa 2018). Za książkę Był sobie chłopczyk nominowana do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz” 2018[5].

Jest żoną Cezarego Łazarewicza, z którym wspólnie napisała książki 1968. Czasy nadchodzą nowe i Zapraszamy do Trójki[6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Jak się starzeć bez godności (wyd. Agora, 2022) – wspólnie z Magdaleną Grzebałkowską
  • Greenpoint. Kroniki Małej Polski (wyd. Czarne, 2021)
  • Władcy strachu. Przemoc w sierocińcach i przełamywanie zmowy milczenia (wyd. Znak, 2020) – wspólnie z Dionisiosem Sturisem
  • Głosy. Co się zdarzyło na wyspie Jersey (wyd. Czarne, 2019) – wspólnie z Dionisiosem Sturisem
  • 1968. Czasy nadchodzą nowe (wyd. Agora, 2018) – wspólnie z Cezarym Łazarewiczem
  • Milionerka. Zagadka Barbary Piaseckiej-Johnson (wyd. Znak, 2017)
  • Był sobie chłopczyk (wyd. Czarne, 2017)
  • Obywatel Stuhr (wyd. Znak, 2014) – wspólnie z Jerzym Stuhrem i Maciejem Stuhrem
  • Angole (wyd. Czarne, 2014)
  • Nowy Jork zbuntowany. Miasto w czasach prohibicji, jazzu i gangsterów (wyd. PWN, 2013); wydanie drugie jako Zbuntowany Nowy Jork. Wolność w czasach prohibicji (wyd. Znak, 2019)
  • Zapraszamy do Trójki (wyd. Agora, 2012) – wspólnie z Cezarym Łazarewiczem
  • Londyńczycy (wyd. Czarne, 2011); wydanie drugie (koedycja wyd. Czarne – Agora, 2012) – wspólnie z Chrisem Niedenthalem

Inne:

  • Sny Moniki Tkaczyk – wspólnie z Kamilą Sypniewską, reportaż w zbiorze Odwaga jest kobietą (wyd. PWN, 2014)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. grandpress.pl. [dostęp 2010-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-09)].
  2. press.pl
  3. nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2015. culture.pl. [dostęp 2015-07-26].
  4. Ewa Winnicka najlepszą autorką [online], www.nagrodagryfia.pl [dostęp 2016-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-16].
  5. Górnośląska Nagroda Literacka Juliusz. Nominacje 2018 [online], nagrodajuliusz.pl [dostęp 2018-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-23] (pol.).
  6. Dwóch autorów na jednym spotkaniu. Małżeństwo w ramach cyklu "Reportaż opowiada świat" - jarocinska.pl - wiadomości - informacje - ogłoszenia – portal - Jarocin [online], m.jarocinska.pl [dostęp 2020-07-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Zasada, Ewa artystyczna, „Press”, nr 01–02/2021, s. 32–37