Ewidencja wyposażenia
Ewidencja wyposażenia – służy do rejestrowania zakupionego wyposażenia dla celów działalności gospodarczej. W ewidencji ujmowane wyposażenie nie przekracza kwoty 1500 zł netto/brutto, a jego okres użytkowania wynosi mniej niż 1 rok. Składniki majątku posiadające okres użytkowania powyżej jednego roku, określane są jako środki trwałe. Ewidencja dla wyposażenia i środków trwałych powinna być prowadzona oddzielnie[1]. Zwolnieni z prowadzenia ewidencji wyposażenia i środków trwałych są jedynie przedsiębiorcy korzystający z karty podatkowej. Limit kwoty 1500 zł „netto” dotyczy podatników posiadających status podatnika „czynnego VAT”, natomiast limit kwoty 1500 zł „brutto” dotyczy podatników o statusie „zwolnionym z VAT”[2].
Elementy danych[edytuj | edytuj kod]
Według przepisów prawa w ewidencji wyposażenia muszą znaleźć się podstawowe elementy danych, takie jak:
- numer kolejny wpisu,
- datę nabycia,
- numer faktury lub rachunku,
- nazwę wyposażenia,
- cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia,
- numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jak prowadzić ewidencję wyposażenia?
- ↑ Deklaracje.pl, e-Deklaracje.pl - podatkowy serwis informacyjny [online] [dostęp 2017-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-04-02].
- ↑ Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 1037, z późn. zm.).