Fabio Vullo

Fabio Vullo

Data i miejsce urodzenia	1 września 1964 Massa
Pozycja	rozgrywający
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 1975–1982 Pallavolo Massa 1982–1986 Kappa /Cus / Bistefani Torino 1986–1990 Panini / Philips Modena 1990–1994 Messaggero / Porto Ravenna 1994–2000 Daytona Las Modena / Casa Modena Unibon 2000–2002 Sisley Treviso 2003–2004 Lube Banca Marche Macerata
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 1983–? Włochy 139
Dorobek medalowy
Reprezentacja Włochy Igrzyska olimpijskie brąz Los Angeles 1984 piłka siatkowa Uniwersjada brąz Zagrzeb 1987 piłka siatkowa

Fabio Vullo (ur. 1 września 1964 w Massie) – włoski siatkarz, medalista igrzysk olimpijskich i uniwersjady oraz wielokrotny mistrz Włoch.

Życiorys

Vullo zadebiutował w reprezentacji Włoch w 1983 w wygranym meczu ze Niemcami Zachodnimi. Zdobył złoty medal na igrzyskach śródziemnomorskich 1983 w Casablance. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich 1984 odbywających się w Los Angeles, podczas których zagrał we wszystkich meczach siatkarskiego turnieju, w tym we zwycięskim pojedynku o brąz z Kanadą. Zdobył brązowy medal na uniwersjadzie 1987 w Zagrzebiu. Podczas igrzysk 1992 w Barcelonie wystąpił w każdym spotkaniu, w tym we zwycięskim pojedynku o 5. miejsce z reprezentacją Japonii. Zajął 1. miejsce w lidze światowej 1992. W drużynie narodowej rozegrał 139 meczów.

Był zawodnikiem włoskich klubów Pallavolo Massa (1975–1982), Pallavolo Torino występującego pod nazwami Kappa, Cus i Bistefani Torino (1982–1986), Modena Volley występującego pod nazwami Panini, Philips, Daytona Las Modena i Casa Modena Unibon (1986–1990, 1994–2000), Messaggero / Porto Ravenna (1990–1994), Sisley Treviso (2000–2002) i Lube Banca Marche Macerata (2003–2004). Zdobył mistrzostwo Włoch ośmiokrotnie w latach 1984–1989 1991, 1995, 1997 i 2001, w pucharze Włoch tryumfował sześciokrotnie w 1988, 1989, 1991, 1995, 1997 i 1998 oraz wygrał superpuchar Włoch w 1997, 2000 i 2001. Zwyciężał w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych w 1990, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997 i 1998 oraz w Pucharze CEV w 1984 i 1995. Jest również tryumfatorem klubowych mistrzostw świata z 1991 oraz superpucharu Europy z 1992, 1993 i 1995.

W 2007 zwyciężył w pierwszych mistrzostwach Europy weteranów powyżej 40 lat.