Fabryka fabryk

Fabryka fabryk (system FF) – stosowany w Polsce w okresie powojennym system typizacji otwartej budownictwa przemysłowego hal o konstrukcji opartej na technologii żelbetowej, prefabrykowanej. System umożliwiał budowę hal jednonawowych i wielonawowych. Podstawę projektowania budynków halowych w tym systemie stanowił katalog żelbetowych, zunifikowanych elementów prefabrykowanych oraz szczegółów konstrukcyjnych, z możliwością ich różnorodnego zestawiania.

Parametry techniczne budynków halowych w tym systemie były następujące:

• rozpiętość hal głównych: 18 m
• rozpiętość przybudówek: 6; 7,5; 9; 12 m
• rozstaw słupów i dźwigarów (o konstrukcji strunobetonowej): dla hal jednonawowych i wielonawowych – 6 m; dla hal dwunawowych i wielonawowych 12 m
• rozmiar płyt dachowych: 1,5 × 6 lub 15 × 12 m
• wysokość typowych prefabrykowanych w zakładach głównych słupów: 4,8; 5,4; 6; 7,2 m
• transport wewnętrzny: 1–4 suwnice podwieszone lub podparte (od wysokości 6 m), maksymalny udźwig suwnic podpartych 20/5 T
• ściany: nieocieplone z płyt panwiowych bez żeberek 0,24 × 1,2 × 0,6 m; ocieplone z betonu komórkowego
• osie słupów pokrywają się z osiami modularnymi hal
• możliwość budowy hal tylko częściowo zgodnymi z systemem FF.

Bibliografia

• Antoni Mielnik: Budowlane konstrukcje przemysłowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Zakład Graficzny Wydawnictw Naukowych, Oddział w Łodzi, 1975, s. 685, seria: Skrypt dla studentów szkół technicznych i akademii rolniczo–technicznych. (pol.).
• Tadeusz Pałaszewski: Czynniki realizacji w procesie projektowania w budownictwie. Wyd. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, seria: Skrypt dla studentów wyższych szkół technicznych. (pol.).brak strony w książce