Szaroblaszek zgliszczowy
_Pouzar_(as_%E2%80%98carboniaria%E2%80%99),_699990.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
szaroblaszek zgliszczowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Faerberia carbonaria (Alb. & Schwein.) Pouzar Česká Mycol. 35(4): 187 (1981) | |
_Pouzar_379607.jpg)
Szaroblaszek zgliszczowy (Faerberia carbonaria (Alb. & Schwein.) Pouzar) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Faerberia, Incertae sedis, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1805 r. Johannes Baptista Albertini i Lewis David von Schweinitz nadając mu nazwę Merulius carbonarius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Zdeněk Pouzar w 1981 r.[1]
- Cantharellus anthracophilus Lév. 1843
- Cantharellus carbonarius (Alb. & Schwein.) Fr. 1874
- Cantharellus leucophaeus (Pers.) Nouel 1831
- Cantharellus radicosus Berk. & Broome 1866
- Cantharellus umbonatus var. carbonarius (Alb. & Schwein.) Fr. 1821
- Geopetalum carbonarium (Alb. & Schwein.) Pat. 1887
- Lentinus carbonarius (Alb. & Schwein.) Kühner 1980
- Merulius carbonarius Alb. & Schwein. 1805
- Merulius leucophaeus (Pers.) Kuntze 1891
- Merulius leucophaeus Pers. 1825
- Merulius umbonatus subsp. carbonarius (Alb. & Schwein.) Pers. 1825
- Merulius umbonatus var. carbonarius (Alb. & Schwein.) Fr. 1821
Jest jedynym gatunkiem monotypowego rodzaju Faerberia[1].
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda i inni w 1987 r. Wcześniej gatunek ten opisywany był przez J. Chełchowskiego jako pieprznik zgliszczowy[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Podobny do pieprznika jadalnego. Średnica 2–6 cm, lekko wklęsły. Powierzchnia o barwie od ciemnobrązowej przez umbrobrązową do czarnobrązowej[4].
Daleko zbiegające na trzon, jasnoszare, rozwidlone i częściowo połączone anastomozami[4].
Gładki, o barwie od brudnoszarobeżowej do brązowej[4].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników: biały. Zarodniki eliptyczne, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 8,5–11 × 3,5–5 μm. Cystydy grubościenne z kryształkami[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znany jest tylko w Europie. Występuje od Hiszpanii po południową Szwecję[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano kilka tylko stanowisk[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6].
Występuje w lasach na pogorzeliskach. Owocniki wytwarza od czerwca do października[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19] (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d T.E. Gerhardt. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Bauer-Weltbild Media Sp. z o.o., Sp. k., Warszawa, 2006
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2017-09-29].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.