Orlik malajski
| Ictinaetus malaiensis[1] | |||
| (Temminck, 1822) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
orlik malajski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Orlik malajski[5] (Ictinaetus malaiensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Ictinaetus[5].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Orlik malajski występuje w zależności od podgatunku[6][7]:
- I. malaiensis perniger – północne i południowe Indie, Nepal, Bhutan, Sri Lanka.
- I. malaiensis malaiensis – Mjanma do południowych Chin, południowo-wschodniej Azji i Indonezji.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest bardzo dużym drapieżnikiem. Długość ciała 65–80 cm; masa ciała 1000–1600 g; rozpiętość skrzydeł 148–182 cm[7]. Czarna barwa upierzenia tego ptaka sprawia, że jest łatwo rozpoznawalny. Dziób mocny, haczykowato zagięty. Skrzydła tworzą w locie literę „V”. To odróżnia go od występującego na tym samym terenie wojownika indyjskiego.
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Orlik malajski żywi się ssakami oraz ptakami i ich jajami. Znany jest ze swego powolnego lotu, ponad baldachimami drzew[8]. Zagięte, szeroko rozstawione pazury pozwalają mu wybierać jaja lub pisklęta z gniazd i unosić je[9]. Jego naturalnym środowiskiem są góry i lesisty teren.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje orlika malajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ictinaetus malayensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-09-25] (ang.).
- ↑ Ictinaetus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-01-09] (ang.).
- ↑ Indian Black Eagle (Ictinaetus malayensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Ictinaetus malaiensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-10-26] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-08].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-09]. (ang.).
- ↑ a b W.S. Clark, J.S. Marks, G.M. Kirwan, P. Boesman: Black Eagle (Ictinaetus malaiensis). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
- ↑ Rasmussen PC & JC Anderton (2005) Birds of South Asia: The Ripley Guide. Smithsonian Institution & Lynx Edicions. Vol. 2. s. 104
- ↑ Nijman, V. Seasonal variation in naturally occurring mobbing behaviour of drongos (Dicruridae) towards two avian predators. „Ethology Ecology & Evolution”. 16, s. 25–32, 2004. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard Grimmett, Carol Inskipp, Tim Inskipp: Birds of India, Pakistan, Nepal, Bangladesh, Bhutan, Sri Lanka and the Maldives. Princeton University Press. ISBN 0-691-04910-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).