Farah Pahlawi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Farah Diba)
Farah Pahlawi
فرح پهلوی
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Cesarzowa Iranu
Okres

od 1959
do 1979

Jako żona

Mohammada Rezy Pahlawiego

Koronacja

26 października 1967

Dane biograficzne
Dynastia

Pahlawi

Data i miejsce urodzenia

14 października 1938
Teheran

Ojciec

Sohrab Diba

Matka

Farideh Ghotbi

Mąż

Mohammad Reza Pahlawi

Dzieci

Cyrus Reza, Farahnaz,
Ali Reza, Leila

Odznaczenia
Order Arjamehr (Iran) Order Plejad (Iran) Medal Koronacyjny Mohammada Rezy Pahlawiego (Iran) Medal 2500-lecia Imperium Perskiego Order Słonia (Dania) Łańcuch Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Królowej Saby I klasy (Etiopia) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Order Drogocennej Korony I Klasy (Japonia) Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Jugosłowiańskiej Gwiazdy I klasy Order Korony Królestwa (Malezja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Klasy Specjalnej Orderu Zasługi RFN Order Domowy Chakri (Tajlandia) Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Tunezja) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001) Order Uśmiechu

Farah Pahlawi (pers. فرح پهلوی, z domu Farah Diba, pers. فرح دیبا, ur. 14 października 1938 w Teheranie) – trzecia żona[1] ostatniego szacha Iranu Mohammada Rezy Pahlawiego. 26 października 1967 została przez szacha koronowana na władczynię (szachbanu) Iranu jako pierwsza i jedyna kobieta w ciągu dwu i pół tysiąca lat historii perskiej monarchii. Szach podkreślił w ten sposób wagę dążeń do emancypacji irańskich kobiet.

W czasie swoich rządów u boku męża odpowiedzialna była za sprawy związane z pielęgnowaniem irańskiej kultury, dążeniem do równouprawnienia kobiet w Iranie, ochroną środowiska, opieką zdrowotną i rozwojem krajowej małej przedsiębiorczości. Dużo podróżowała po kraju, żeby lepiej poznać swój naród. Po obaleniu szacha przez ajatollaha Chomeiniego w 1979 wraz z mężem opuściła Iran. Obecnie zajmuje się pracą dla UNESCO oraz działalnością charytatywną.

W Iranie jest symbolem kobiet walczących o prawa obywatelskie. Napisała autobiografię wydaną w Polsce w tłumaczeniu Marty Eloy Cichockiej pod tytułem: Wspomnienia. Z miłości do mojego króla[2].

Uniwersytet Warszawski przyznał jej 25 sierpnia 1977 tytuł doktora honoris causa w dziedzinie historii sztuki[3].

Na wniosek dzieci została w 1978 roku Kawalerem Orderu Uśmiechu[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pierwsze małżeństwo szacha zostało rozwiązane z powodu braku męskiego potomka, drugie – z powodu braku dzieci w ogóle.
  2. Farah Pahlawi, Wspomnienia • Z miłości do mojego króla, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004, ISBN 83-08-03571-X
  3. Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
  4. Order Uśmiechu dla cesarzowej Iranu, „Echo Krakowa” (62), 17 marca 1978, s. 2.
  5. Ordensdetaljer. borger.dk. [dostęp 2015-05-27]. (duń.).
  6. Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 48.
  7. Order Aryamehr jest widoczny na fotografii Farah Pahlawi, zamieszczonej w infoboksie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]