Faust (film 1926)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Faust
Faust – eine deutsche Volkssage
Ilustracja
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1926

Data premiery

14 października 1926

Kraj produkcji

Rzesza Niemiecka

Język

niemiecki

Czas trwania

106 min

Reżyseria

Friedrich Wilhelm Murnau

Scenariusz

Hans Kyser

Główne role

Gösta Ekman
Emil Jannings
Camilla Horn
William Dieterle
Frida Richard
Yvette Guilbert

Muzyka

Werner Richard Heymann
William Axt

Zdjęcia

Charles Lang

Montaż

Carl Hoffmann

Produkcja

Erich Pommer

Dystrybucja

UFA GmbH
Metro-Goldwyn-Mayer

Faust (niem. Faust – eine deutsche Volkssage) czarno-biały niemy film wyprodukowany w Niemczech w 1926 roku, w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua. Film powstał na motywach dramatu Faust Johanna Wolfganga von Goethego, sztuki Tragiczna historia doktora Fausta Christophera Marlowa oraz niemieckich podań i legend. Film jest jednym z największych osiągnięć niemieckiego kina niemego[1][2][3].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Film podzielony jest na dwie części. Pierwsza odzwierciedla podania ludowe – Archanioł Michał (Werner Fuetterer) i Mefistofeles (Emil Jannings) zawierają pakt, zgodnie z którym diabeł zdobędzie władzę nad ziemią, jeśli uda mu się zdobyć duszę uczonego Fausta (Gösta Ekman) i zniszczyć w nim wszystko to co boskie. Diabeł zsyła na miasto, w którym mieszka Faust, epidemię dżumy[4][5][6]. Umiejętności alchemika ani jego modlitwy nie są w stanie powstrzymać choroby i śmierci. Zniechęcony Faust rzuca swoje książki alchemiczne do ognia, a potem także Biblię. Otwiera księgę, w której opisane jest, jak zawrzeć pakt z diabłem, aby zyskać moc. Udaje się na rozdroże, zgodnie z opisaną procedurą wywołuje siły zła. Pojawia się Mefistofeles i zawiera z alchemikiem pakt, że będzie mu służył 24 godziny, dopóki piasek nie przesypie się w klepsydrze. Wtedy pakt zostanie unieważniony. Początkowo Faust wykorzystuje swoją nową moc, aby pomóc chorym mieszkańcom, ale unikają go, gdy dowiadują się, że nie może stawić czoła krzyżowi. Zawiera więc z diabłem nowy pakt. W zamian za nieśmiertelną duszę Mefistofeles proponuje mu obdarzenie go wieczną młodością. Perspektywa ta urzekła Fausta i zaprzedaje się Mefistofelesowi, korzystając do woli z wszystkich przyjemności[2].

W drugiej części, wiernej fabule sztuki Goethego, na główny plan wybija się dramat Małgorzaty (Camilla Horn). Faust uwodzi młodą, niewinną dziewczynę. Diabeł budzi matkę, która wchodzi do pokoju córki i widząc ją z kochankiem pada martwa. Mefistofeles podżega jej brata Valentina (William Dieterle), by pobiegł do domu i schwytał kochanka. Dochodzi do pojedynku z Faustem, w którym Valentin ginie. Małgorzata rodzi dziecko Fausta. Błąkając się w zamieci śnieżnej ma wizję ciepłej kołyski i kładzie swoje dziecko na śniegu, niemowlę umiera z wyziębienia. Skazana za dzieciobójstwo umiera na stosie. Razem z nią umiera, który rzuca się w ogień aby być z ukochaną[2][5].

Dzieło Murnaua było pierwszą tak dużą produkcją berlińskiego studia UFA. Perfekcjonista Murnau wykorzystał ówczesne techniki filmowe nadając im nowy wymiar. Za pomocą światła i cieni stworzył plan magicznej rzeczywistości z legend ludowych i dramatu Goethego[2][5][7]. Faust był ostatnim filmem Murnaua, który nakręcił w Niemczech[4][8].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Faust (F.W. Murnau, Restored Deluxe Edition). Kino Lorber. [dostęp 2019-06-17]. (ang.).
  2. a b c d Faust – Eine deutsche Volkssage. Chiaro Scuro. [dostęp 2019-06-17]. (ang.).
  3. Kreimeier 1999 ↓, s. 136.
  4. a b Faust – Eine deutsche Volkssage. Filmhistoriker.de. [dostęp 2019-06-17].
  5. a b c FAUST – projekcje dla grup szkolnych. Kino Iluzjon. [dostęp 2019-06-17].
  6. Kreimeier 1999 ↓, s. 136–137.
  7. David Melville: A Dream of Light and Dark – F.W. Murnau and Faust. Senses of Cinema. [dostęp 2023-03-16]. (ang.).
  8. Kreimeier 1999 ↓, s. 121.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]