Feliks Łopacki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Łopacki
Czarny
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1902
Wólka Mińska

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1969
Warszawa

Zawód, zajęcie

metalowiec, działacz komunistyczny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki

Feliks Łopacki (ps. Czarny) (ur. 19 maja 1902 w Wólce Mińskiej, zm. 2 lutego 1969 w Warszawie) – polski działacz robotniczy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z biednej, robotniczej rodziny i wcześnie zaczął pracować zarobkowo, od 1928 pracował w fabryce K. Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim, wstąpił tam do Komunistycznej Partii Polski. Wstąpił do Związków Zawodowych Metalowców, uczestniczył w akcjach strajkowych i marszu głodnych w 1931. W latach 1932–1936 był członkiem mińskiego komitetu Komunistycznej Partii Polski, w 1933 kandydował do Rady Miejskiej z listy Jedności Robotniczej. Zwolniony z pracy za lewicowe przekonania pracował przy brukowaniu szos, podczas okupacji hitlerowskiej pracował w Elektrowni Miejskiej w Mińsku Mazowieckim. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, równocześnie został żołnierzem Gwardii Ludowej. Uczestniczył w akcjach sabotażowych, kolportażu literatury, rozprowadzaniu bonów Daru Narodowego na fundusz Gwardii Ludowej. Udzielał pomocy jeńcom zbiegłym z obozów hitlerowskich i pomagał im dołączyć do oddziałów partyzanckich, należał do konspiracyjnej Powiatowej Rady Narodowej. Po zakończeniu wojny został funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej, w 1959 przeszedł na emeryturę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Złoty Krzyż Zasługi;
  • Srebrny Krzyż Zasługi;
  • Brązowy Krzyż Zasługi;
  • Krzyż Partyzancki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL” praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 820