Feliks Fikus
Feliks Fikus (ur. 7 stycznia 1905, zm. 31 grudnia 1980) – polski dziennikarz, wydawca, ojciec Dariusza Fikusa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym był działaczem Młodzieży Wszechpolskiej. Podczas zamachu majowego był jednym z organizatorów Legii Akademickiej. Po powstaniu Obozu Wielkiej Polski był sekretarzem organizacji młodzieżowej na dzielnicę zachodnią. Pisał do miesięcznika „Awangarda”[1]. Był także współwłaścicielem i redaktorem grupy pism związanych z Endecją[2].
Ukończył studia filologiczne, następnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, z których został relegowany za działalność polityczną. 1 września 1930 został członkiem kolegium redakcyjnego „Kuriera Poznańskiego”[1]. W 1933 roku został członkiem ścisłego kierownictwa tego pisma.
Uczestnik kampanii wrześniowej. Okupację spędził w obozie jenieckim w Lubece[1].
Po wojnie brał udział w organizowaniu czasopisma „Rolnik Polski”. Był też jednym z dyrektorów w Instytucie Prasy „Czytelnika”[1].
Pochowany na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Roman Dmowski 1864–1939. Życiorys, wspomnienia, zbiór fotografii. Poznań, 1939
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Feliks Fikus. Za wspomnień. „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”. 12/1, s. 109–129, 1973.
- ↑ Jerzy Urban: Jajakobyły. BGW, 1992, s. 5. ISBN 83-7066-181-5.