Feliks Kaleciński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Kaleciński
porucznik artylerii porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1899
Pabianice

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19191940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

10 Kaniowski Pułk Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości

Feliks Kaleciński (ur. 14 stycznia 1899 w Pabianicach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Edwarda i Pauliny z Falkiewiczów.

W 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie 1920. Walczył o Kalenkowicze i Możysz.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 awansował do stopnia porucznika (starszeństwo z dniem 1 marca 1923 i 37 lokatą w korpusie oficerów artylerii), służył w 10 pułku artylerii polowej[1]. Absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu, następnie ukończył kurs gazowy, kurs amunicyjny w CSP. Od 1928 oficer artylerii w 31 pułku piechoty, od 1935 oficer zwiadu w 10 pal[2]. W 1935 w stopniu porucznika został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przydziału służbowego, z jednoczesnym oddaniem do dyspozycji Dowództwa Okręgu Korpusu[3], następnie przeniesiony w stan spoczynku.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[4] – lista wywózkowa 029/5 poz. 82, nr akt 4845 z 13.04.1940[5]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 25.05.1943. Przy szczątkach w mundurze znaleziono kartę pocztową od Miedzwiedski, Łódź, ul. Przejazd 27[6], w spisie PCK nazwisko nadawcy to Niedźwidzki[7]. Figuruje na liście AM-249-3138 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem GARF 115-03138. Nazwisko Kalecińskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 3138) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 163 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 160 z 1943. W Archiwum Robla w pakiecie 048-02 znajduje się niewysłany list ppor. Mieczysława Michniewicza do żony Marii z 1 stycznia 1940 w którym wspomniany jest Feliks Kaleciński, list znaleziony przy szczątkach ppor. Mieczysława Westerskiego. Nazwisko Kalecińskiego znajduje się także w niedatowanym spisie jeńców-oficerów w kalendarzyku znalezionym przy szczątkach mjra. Łukasza Zwierkowskiego (pakiet 03-04).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Reginą Rudnicka (kuzynka Władysława Rudnickiego)[8]

We wrześniu 1929 będąc na obozie szkoleniowym w okolicach wsi Kolumny pod Łaskiem, uratował tonącego w rzece Grabia, kupca łódzkiego Aleksandra Srebrzyńskiego. O tym wydarzeniu pisała ówczesna prasa[9][10].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Dziennik Personalny” (R. 4, Nr 32), Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 9.
  2. Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 243.
  3. „Dziennik Personalny” (R. 16, Nr 10), 1935, s. 10.
  4. УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 360.
  5. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, Warszawa 1991, s. 667.
  6. Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 249.
  7. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  8. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne GNIAZDO • Zobacz wątek - Katyń...Pamiętamy [online], wtg-gniazdo.org [dostęp 2018-01-11] (pol.).
  9. „Głos Poranny” (R. 1, Nr 210), 3 września 1929, s. 6.
  10. „Rzeczpospolita” (243), 5 września 1929, s. 5.
  11. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 733.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.