Feliks Rybicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Rybicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1978
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog muzyczny

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Feliksa Rybickiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Feliks Bronisław Tymoteusz Rybicki[1] (ur. 24 stycznia 1899 w Warszawie, zm. 24 sierpnia 1978 tamże)[2] – polski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Rybickiego i Aleksandry z Borzysławskich[3]. W 1916 ukończył Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie[4][5]. W latach 1919–1925 studiował kompozycję w klasie Romana Statkowskiego, a po jego śmierci u Witolda Maliszewskiego oraz dyrygenturę u Emila Młynarskiego i Henryka Melcera w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1924 ożenił się z Heleną z d. Penther[3] (1903–1976). Debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warszawskiej (1926), gdzie w latach 1937–1939 był dyrygentem Chóru Oratoryjnego. W czasie wojny uczył gry na fortepianie i występował w warszawskich kawiarniach[1]. Od 1945 prowadził ożywioną działalność dyrygencką i kompozytorską w Polskim Radiu[1]. W latach 1951–1953 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie[5][6]. Od 1957 aż do przejścia na emeryturę w 1970 kierował orkiestrą i chórem Państwowego Liceum Muzycznego w Warszawie[1][7].

Skomponował ponad 50 opusowanych dzieł na orkiestrę, chór, kameralnych, wokalno-istrumentalnych i fortepianowych. Wśród tych ostatnich, popularność zdobyły utwory o charakterze pedagogicznym dla dzieci i młodzieży, m.in. Pierwsze kroki op. 19, Gram wszystko op. 22, Mały modernista op. 23, Już gram op. 24 i Koncert dla małych rąk op. 53 na fortepian i orkiestrę[8][9]. Był też autorem muzyki filmowej, m.in. do filmu Profesor Wilczur z 1938 i wielu innych[10].

Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera pod murem IV-1-19)[2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Culture.pl[5]

  • Jej obraz na fortepian (1924)
  • Preludia na fortepian (przed 1926)
  • Mały modernista op. 23 na fortepian (1938)
  • Śpiewnik chórów ludowych na chór żeński (przed 1939)
  • Kantata na sprowadzenie zwłok Juliusza Słowackiego na 3-głosowy chór mieszany (przed 1939)
  • Zaczynam grać, łatwe utwory dla początkujących na fortepian (przed 1946)
  • Już gram op. 21, zbiór łatwych utworów na fortepian (przed 1946)
  • Pierwsze kroki, zbiór utworów dla początkujących na dwie i cztery ręce w obrębie 5 tonów na fortepian (przed 1947)
  • Łatwe chóry męskie, zbiór 10 pieśni ludowych (przed 1947)
  • Dwa słowa, pieśń na głos i fortepian (przed 1947)
  • Concertino in fa maggiore for Flute and Orchestra (1951)[11]
  • Album na fortepian (przed 1951)
  • Oberek na orkiestrę dętą (przed 1951)
  • Most Poniatowskiego na chór mieszany i fortepian (1951)
  • Dwanaście łatwych utworów na chór mieszany (przed 1952)
  • Podarek, pieśń na głos i fortepian (1952)
  • Zielony dąb na chór męski lub mieszany (przed 1953)
  • Na zlot, pieśń na głos (przed 1953)
  • Góry, doliny, pieśń na głos i fortepian (przed 1954)
  • Etiudy op. 54 na fortepian na lewą rękę (przed 1964)
  • Koncert dla małych rąk op. 53 na fortepian i orkiestrę (1965)
  • Ten nasz ogródeczek, czeskie i słowackie pieśni ludowe na fortepian (1971)
  • Wariacje op. 60 na 4 rogi (przed 1977)

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: PWM[1]

  • I nagroda na konkursie Towarzystwa Śpiewaczego „Echo-Macierz” za Opowieść o tęskniącej królewnie na chór mieszany (1931)
  • Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1952, 1977)
  • Nagroda Polskiego Radia i ZAiKS-u za twórczość dla dzieci (1956)[10]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956)
  • wyróżnienie Ministra Kultury i Sztuki za pracę pedagogiczną (1959)
  • nagroda państwowa III stopnia za twórczość artystyczną (1962)

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Od 2014 roku, co dwa lata, są organizowane przez ZPOSM I i II st. nr 3 im. G. Bacewicz „Warszawskie Spotkania Pianistyczne z Feliksem Rybickim” dla uczniów szkół muzycznych I stopnia[12].

Kompozytor jest patronem Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Starachowicach[13] i Zespołu Szkół Muzycznych w Tychach[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Feliks Rybicki 1899–1978. PWM. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-09)].
  2. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: HELENA RYBICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-11].
  3. ↑ a b Feliks Rybicki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-06-10].
  4. ↑ Sławni uczniowie „Górskiego”. gorski.edu.pl. [dostęp 2020-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-09)].
  5. ↑ a b c Feliks Rybicki, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
  6. ↑ Rybicki Feliks. rmfclassic.pl. [dostęp 2020-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-28)].
  7. ↑ Orkiestra Symfoniczna ZPSM nr 4. szymanowski.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-09)].
  8. ↑ Feliks Rybicki, Koncert dla małych rąk op. 53 na fortepian i orkiestrę (wyciąg fortepianowy). PWM. [dostęp 2020-06-10].
  9. ↑ Rybicki Feliks, Koncert dla małych rąk op. 53 na fortepian i orkiestrę. PWM. [dostęp 2020-06-10].
  10. ↑ a b Feliks Rybicki w bazie filmpolski.pl
  11. ↑ Rybicki Feliks, Concertino in fa maggiore for Flute and Orchestra. PWM. [dostęp 2020-06-10].
  12. ↑ III Warszawskie Spotkania Pianistyczne z Feliksem Rybickim. bacewicz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-10)].
  13. ↑ Patron – Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Starachowicach. psmstar.pl. [dostęp 2020-06-13].
  14. ↑ Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Rybickiego. oficjalna strona. [dostęp 2020-06-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feliks_Rybicki&oldid=73222057”