Ferdinand Julius von Troyer
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1698 |
| Data i miejsce śmierci |
5 lutego 1758 |
| Biskup ołomuniecki | |
| Okres sprawowania |
1746–1758 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
25 grudnia 1720 |
| Sakra biskupia |
22 maja 1746 |
| Kreacja kardynalska |
10 kwietnia 1747 |
| Data konsekracji |
22 maja 1746 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy |
Franz Anton von Engel in Wagrain | ||||
| |||||
Ferdinand Julius von Troyer; czeski Ferdinand Julius Troyer z Troyersteinu (ur. 20 stycznia 1698 w Brixen, zm. 5 lutego 1758 w Brnie) – biskup ołomuniecki w latach 1746–1758.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w kolegium jezuickim w Innsbrucku, a następnie w Collegium Germanicum w Rzymie. 25 września 1711 został kanonikiem ołomunieckim, a 25 grudnia 1720 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1725 rezydował w Ołomuńcu. W 1731 został archidiakonem opawskim, a w 1741 scholastykiem kapituły ołomunieckiej.
Po odejściu biskupa Jacoba Ernesta von Liechtenstein-Kastelkorn do Salzburga Ferdinand Julius Troyer został 9 grudnia 1745 wybrany na biskupa ołomunieckiego. Potwierdzenie papieskie nastąpiło 28 marca 1746. Święcenia biskupie przyjął 2 maja 1746.
W 1746 Ferdinand Julius Troyer został rzeczywistym tajnym radcą cesarzowej Marii Teresy. 16 kwietnia 1747 otrzymał kapelusz kardynalski. W 1751 został protektorem Rzeszy, a także powołał pierwszego komisarza dla tzw. dystryktu kietrzańskiego. W 1752 wyremontował zniszczony przez pożar biskupi zamek w Kromieryżu. W 1755 uzyskał od papieża bullę, która zezwalała mu wizytować kościoły podległe zakonom.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 356–359.