Filipinomysz wysepkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filipinomysz wysepkowa
Apomys camiguinensis
Heaney & Tabaranza, 2006[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

filipinomysz

Podrodzaj

Apomys

Gatunek

filipinomysz wysepkowa

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Filipinomysz wysepkowa[3] (Apomys camiguinensis) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Filipinomysz wysepkowa występuje tylko na wyspie Camiguin na Morzu Mindanao, w południowej części Filipin[4].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 2006 roku amerykański teriolog Lawrence R. Heaney i filipiński teriolog Blas R. Tabaranza nadając mu nazwę Apomys camiguinensis[1]. Holotyp pochodził z obszaru 0,5 km na północ, 6,5 km na zachód od Mahinog (09°09′30″N 124°43′30″E/9,158333 124,725000), na wysokości 1000 m, z barangayu Kital-is, w gminie Sagay, na wyspa Camiguin, w Filipinach[1].

Apomys camiguinensis należy do podrodzaju Apomys[4]. W 1994 roku zebrano nowy okaz i przed formalnym opisem określany jest jako „Apomys sp. D”[4]. Dowody molekularne sugerują, że A. camiguinensis wykazuje szczególne pokrewieństwo z A. insignis i A. hylocoetes z Mindanao oraz nieopisanymi gatunkami z Bohol, Leyte, Samar i Biliran[4]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[4].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; μυς mus, μυος muos „mysz”[5].
  • camiguinensis: Camiguin, Filipiny[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 106 mm, długość ogona 140–160 mm, długość ucha 18–20 mm, długość tylnej stopy 31–34 mm; masa ciała 33–48,5 g[7].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Filipinomysz wysepkowa jest spotykana na centralnych wyżynach wyspy, gdzie stwierdzono jej występowanie od 1000 do 1400 m n.p.m.[2]

Zwierzęta z tego gatunku zostały schwytane w zaburzonym nizinnym lesie, pierwotnym lesie górskim i w lesie mglistym. Zamieszkiwane tereny cechują się dużą wilgotnością, niskimi temperaturami i stromymi stokami. Nie stwierdzono, aby żyły na terenach rolniczych[2].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Filipinomysz wysepkowa jest uznawana za gatunek narażony na wyginięcie. Zagraża jej wylesianie, które zniszczyło większość nizinnych lasów. Na Camiguin farmerzy porzucają pola położone na wysokości 600–1000 m ze względu na słabe gleby, co może mieć wpływ na ten gatunek. Gryzoń występuje w obszarze chronionym Timboong Hibok-Hibok Natural Monument[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Heaney i Tabaranza 2006 ↓, s. 18.
  2. a b c d L. Heaney, Apomys camiguinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-06] (ang.).
  3. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.). 
  6. Heaney i Tabaranza 2006 ↓, s. 19.
  7. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 664–665. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]