Fintan z Rheinau

{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
	{{{tytuły}}}
	[[Plik:{{{grafika}}}\|240x240px\|alt=Ilustracja\|{{{podpis grafiki}}}]]; {{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} ; {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} ; {{{miejsce śmierci}}}
Czczony przez	{{{kościół}}}
Beatyfikacja	{{{data beatyfikacji}}}; {{{miejsce beatyfikacji}}}; przez {{{beatyfikujący}}}
Kanonizacja	{{{data kanonizacji}}}; {{{miejsce kanonizacji}}}; przez {{{kanonizujący}}}
Wspomnienie	{{{wspomnienie}}}
Atrybuty	{{{atrybuty}}}
Patron	{{{patron}}}
Szczególne miejsca kultu	{{{miejsce kultu}}}
	[[Plik:{{{faksymile}}}\|130x100px\|alt=Faksymile\|{{{opis faksymile}}}]]; {{{opis faksymile}}}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 12 mar 2016, była oparta na tej wersji.

Fintan (Findan) z Rheinau (ur. 803 lub 804, zm. 15 listopada ok. 878 lub 881)^[2] – żyjący w IX wieku irlandzki benedyktyn (OSB) i asceta, święty Kościoła katolickiego.

Żywot świętego

Żywot Fintana spisano w powstałym na przełomie IX i X wieku utworze hagiograficznym Vita Findani.

Pochodził z rodziny Normanów^[2], z południowej części prowincji Leinster. W trakcie walk klanowych stracił ojca i brata, sam zaś został podstępnie pojmany i sprzedany wikingom. Gdy na morzu doszło do starcia przewożącego go okrętu z innym normańskim statkiem, Fintan przyłączył się do walki po stronie swojego pana, za co ten uwolnił go z więzów. Podczas postoju na Orkadach uciekł z rąk normańskich i popłynął z powrotem do Irlandii, ślubując w przypadku ocalenia dobrowolne opuszczenie ojczyzny i udanie się w pielgrzymkę do Rzymu. Po powrocie do ojczyzny spędził 2 lata u miejscowego biskupa, po czym dotrzymując przysięgi wyruszył na kontynent. Przebywał w Galii, Lombardii i królestwie wschodniofrankońskim (dzis. Niemcy), odwiedzając m.in. Tours, a następnie odbył pielgrzymkę do Rzymu. Powracając z Wiecznego Miasta osiadł w benedyktyńskim klasztorze Rheinau na Renie, w pobliżu Szafuzy na terenie dzisiejszej Szwajcarii (856)^[2]. Po czteroletnim okresie nowicjatu złożył w 851 roku śluby zakonne. W 859 roku podjął ascezę jako rekluz^[2], spędzając ostatnie 22 lata swojego życia w przykościelnej pustelni.

Legenda

Według legendy św. Fintan, gdy przybył do Rheinau, widział relikwie św. Błażeja ale tylko w postaci gołębicy na ołtarzu, następnie w krypcie kościoła już jako gołębicę na ramieniu, zanim to szczątki św. Błażeja zostały przeniesione do klasztoru^[2].

Kult

Kult świętego potwierdzony jest od 1114 roku.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dies natalis (15 listopada).

Od XII wieku św. Fintan uznawany jest za jednego z patronów klasztoru Rheinau, gdzie w relikwiarzu pochodzącym z 1446 roku przechowywane są jego szczątki^[1].

W ikonografii przedstawiany jest w habicie benedyktyńskim. Atrybutami świętego są: książka i gołąb na ramieniu^[2].

Zobacz też

↑ ^a ^b David Farmer: The Oxford Dictionary of Saints. Oxford: Oxford University Press, 2011, s. 167. ISBN 978-0-19-959660-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Findanus von Rheinau. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-10-27]. (niem.).

Bibliografia

Jerzy Strzelczyk: Iroszkoci w kulturze średniowiecznej Europy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008. ISBN 978-83-7177-532-1.

[oxford-1] David Farmer: The Oxford Dictionary of Saints. Oxford: Oxford University Press, 2011, s. 167. ISBN 978-0-19-959660-7.

[heiligen-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Findanus von Rheinau. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-10-27]. (niem.).

[2]

[1]