Fitoncydy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fitoncydy (gr. phytón – roślina, łac. caedo – ścinam, zabijam[1]) – to naturalne substancje wydzielane przez rośliny wyższe (np. cebulę, czosnek[2], por, chrzan, rzodkiew), wykazujące działanie bakteriobójcze, grzybobójcze lub pierwotniakobójcze (m.in. siarczki, disiarczki, sulfotlenki, glikozydy izosiarkocyjanowe, olejki czosnkowe) lub hamujące procesy życiowe drobnoustrojów (np. allicyna).
Wykorzystywane jako środki konserwujące produkty spożywcze, niektóre stosowane w lecznictwie w preparatach antybakteryjnych (np. aliofil).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Starck Zofia: Fizjologiczne podstawy produktywności roślin W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 679-706. ISBN 8301137533.
