Flaga olimpijska
| |
| Informacje | |
| W użyciu | |
|---|---|
| Proporcje |
2:3 |
| Wprowadzona | |
Flaga olimpijska – prostokątna flaga przedstawiająca na białym tle pięć złączonych kół. Symbol olimpijski (koła) zaprojektował inicjator wskrzeszenia idei olimpijskiej, baron Pierre de Coubertin w 1912 a flagę w 1913. Wykonana została w zakładzie krawieckim „Bon Marche” w Paryżu.
Jej wymiary to: trzy metry długości i dwa metry szerokości. Emblemat pięciu kół olimpijskich umieszczony jest centralnie, na białym polu bez obramowania. Koła są splecione ze sobą w dwóch szeregach (od lewej do prawej):
- niebieski, czarny i czerwony na górze,
- żółty i zielony na dole.
Pierwszy raz została wyeksponowana publicznie w amfiteatrze Uniwersytetu w Paryżu w 1914, podczas uroczystości z okazji 20-lecia podjęcia decyzji o wznowieniu igrzysk olimpijskich. W ramach tych uroczystości odbył się V Kongres Olimpijski, na którym oficjalnie zatwierdzono flagę olimpijską[1]. Inspiracją dla barona były V Letnie Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się w 1912 w Sztokholmie, gdzie po raz pierwszy uczestniczyły reprezentacje państw z pięciu kontynentów.
Flaga olimpijska jest jednym z najważniejszych symboli olimpijskich. Wciągana jest na maszt na stadionie olimpijskim podczas ceremonii otwarcia i pozostaje tam przez całe igrzyska olimpijskie aż do ceremonii zamknięcia. Pierwszy sztandar wciągnięto na maszt podczas VII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii w 1920 – pierwszy egzemplarz znajduje się obecnie w Muzeum Olimpijskim w Lozannie.
Okręgi w rzeczywistości symbolizują pięć kontynentów. Sześć barw (pięć powyższych plus biała) ma oznaczać kolory obecne w roku 1913 na wszystkich flagach państw świata, na przykład Grecji, Szwecji, Hiszpanii, Francji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Włoch, Belgii i Węgier[2].
Kolory kół na fladze symbolizują różnorodność i jedność ludzi. Poszczególne kolory symbolizują kontynenty[3]:
- niebieski - Europę
- czarny - Afrykę
- żółty - Azję
- czerwony - Amerykę
- zielony - Australię i Oceanię
Pierre de Coubertin nawiązywał również do nowatorskiej flagi Brazylii i Australii, oraz starożytnych symboli Japonii i jemu współczesnych Chin[4].
Flaga olimpijska jest chroniona prawnie jako znak towarowy notoryjny (powszechnie znany). Oprócz tego 41 krajów (między innymi Polska) jest sygnatariuszami międzynarodowej konwencji, tak zwanego Traktatu z Nairobi, mówiącej o ochronie idei symbolizowanych przez flagę olimpijską i ściganiu nadużyć związanych z jej wykorzystywaniem.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maria Rotkiewicz: Symbole i maskotki olimpijskie. Warszawa: Polski Komitet Olimpijski, 2012, s. 13-18. ISBN 978-83-7585-190-8.
- ↑ International Olympic Committee – IOC / Olympic Games. Flags Of The World. [dostęp 2017-10-22].
- ↑ The Olympic Rings and Flag, [w:] The International Olympic Comittee and the Modern Olympic Games, 1950, s. 18.
- ↑ Katarzyna Deberny, Katarzyna Płoszaj, Wiesław Firek: Błyszczący sterowiec – Pierre de Coubertin o sporcie i olimpizmie. Warszawa: Polski Komitet Olimpijski, 2016, s. 84-86. ISBN 978-83-942901-1-5.
- ↑ Odbyły się w 2021