Flaga olimpijska
|
||
 |
||
| Informacje | ||
| W użyciu |   igrzyska olimpijskie |
|
| Proporcje | 2:3 | |
| Wprowadzona | 1914 | |
Flaga olimpijska – prostokątna flaga przedstawiająca na białym tle pięć złączonych kół.
Symbol olimpijski (koła) zaprojektował inicjator wskrzeszenia idei olimpijskiej, baron Pierre de Coubertin w 1912 roku.
Flagę zaprojektował w 1913 roku.
Wykonana została w zakładzie krawieckim "Bon Marche" w Paryżu.
Jej wymiary to: 3 metry długości i dwa metry szerokości.
Emblemat pięciu kół olimpijskich umieszczony jest centralnie, na białym polu bez obramowania.
Koła są splecione ze sobą w dwóch szeregach (od lewej do prawej):
- niebieski, czarny i czerwony na górze
- żółty i zielony na dole.
Po raz pierwszy została wyeksponowana publicznie w amfiteatrze Uniwersytetu w Paryżu w 1914 roku, podczas uroczystości z okazji 20-lecia podjęcia decyzji o wznowieniu igrzysk olimpijskich. W ramach tych uroczystości odbył się V Kongres Olimpijski, na którym oficjalnie zatwierdzono flagę olimpijską[1]. Inspiracją dla barona były V Letnie Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się w 1912 w Sztokholmie, gdzie po raz pierwszy uczestniczyły reprezentacje państw z pięciu kontynentów.
Flaga olimpijska jest jednym z najważniejszych symboli olimpijskich. Wciągana jest na maszt na stadionie olimpijskim podczas ceremonii otwarcia i pozostaje tam przez całe igrzyska olimpijskie aż do ceremonii zamknięcia. Pierwszy sztandar wciągnięto na maszt podczas VII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii w 1920 – pierwszy egzemplarz znajduje się obecnie w Muzeum Olimpijskim w Lozannie.
Okręgi w rzeczywistości symbolizują pięć kontynentów, a sześć barw (pięć powyższych plus biała) ma oznaczać kolory, które pojawiają się w niemalże wszystkich flagach państw świata.
Poszczególne barwy nawiązują do poszczególnych państw:
- błękit i biel – flaga Grecji
- błękit i żółć – flaga Szwecji
- żółć i czerwień Hiszpanii
- trójkolorowe flagi Francji, Anglii, Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Włoch, Belgii i Węgier.
Pierre de Coubertin nawiązywał również do nowatorskiej flagi Brazylii i Australii, oraz starożytnych symboli Japonii i jemu współczesnych Chin[2].
Flaga olimpijska jest chroniona prawnie jako znak towarowy notoryjny (powszechnie znany). Oprócz tego 41 krajów (m.in. Polska) jest sygnatariuszami międzynarodowej konwencji, tzw. Traktatu z Nairobi, mówiącej o ochronie idei symbolizowanych przez flagę olimpijską i ściganiu nadużyć związanych z jej wykorzystywaniem.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Maria Rotkiewicz: Symbole i maskotki olimpijskie. Warszawa: Polski Komitet Olimpijski, 1912, s. 13-18. ISBN 978-83-7585-190-8.
- ↑ Katarzyna Deberny, Katarzyna Płoszaj, Wiesław Firek: Błyszczący sterowiec – Pierre de Coubertin o sporcie i olimpizmie. Warszawa: Polski Komitet Olimpijski, 2016, s. 84-86. ISBN 978-83-942901-1-5.
