Flaming chilijski
| Phoenicopterus chilensis[1] | |
| Molina, 1782 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
flaming chilijski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 występuje przez cały rok tylko poza sezonem lęgowym | |
Flaming chilijski[3], czerwonak chilijski (Phoenicopterus chilensis) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae), zamieszkujący Amerykę Południową. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Juan Ignacio Molina pod nazwą Phoenicopterus chilensis. Opis ukazał się w 1782 roku w Saggio sulla storia naturale del Chili. Jako miejsce typowe autor wskazał Chile[4][5].
Flaming chilijski jest podobny do flaminga karmazynowego (czerwonaka), niekiedy uważano go za jego podgatunek. Był także opisywany jako podgatunek flaminga andyjskiego. Monotypowy[6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 100–110 cm – jest trochę mniejszy od czerwonaka. Masa ciała około 2,3 kg[6]. Upierzenie intensywnie różowe; skrzydła czarne na końcach. Dziób dwukolorowy: czarny na końcu, biały u nasady; łapy zielonkawoszare do jasnoniebieskich; stawy stępu i palców są czerwone i wyraźnie odcinają się od reszty kończyny.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Ameryka Południowa, od zachodnio-środkowego Ekwadoru na zachodzie, południowej Brazylii i Urugwaju na wschodzie, po Ziemię Ognistą na południu[6].
W rezerwacie Zwillbrocker Venn w północno-zachodnich Niemczech (przy granicy z Holandią) żyją razem z czerwonakami i flamingami małymi, gdzie lęgną się jak na wolności. Pochodzą od ptaków, które uciekły z ogrodów zoologicznych. Była to do końca XX wieku najbardziej wysunięta na północ kolonia tych ptaków.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje flaminga chilijskiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Liczebność populacji szacowano w 2010 roku na około 300 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako prawdopodobnie spadkowy z powodu zabierania jaj, polowań, niepokojenia i degradacji siedlisk tego gatunku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phoenicopterus chilensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Phoenicopterus chilensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phoenicopteridae Bonaparte, 1831 - flamingi - Flamingos (wersja: 2022-08-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-11-20].
- ↑ J.I. Molina, Saggio sulla storia naturale del Chili, Bolonia 1782, s. 242–244 (wł.).
- ↑ D. Lepage: Chilean Flamingo Phoenicopterus chilensis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
- ↑ a b c del Hoyo, J., Boesman, P. & Garcia, E.F.J.: Chilean Flamingo (Phoenicopterus chilensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Dzikich Zwierząt
- Klaus Richarz: Ptaki – Przewodnik. Warszawa: Muza, 2009. ISBN 978-83-7495-018-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).